แสงสุดท้ายของประเทศไทย ในปี 2566 ที่หมู่เกาะสิมิลัน และหมู่เกาะสุรินทร์ตะวันตกที่สุดในทะเลอันดามัน
วันที่ 31 ธันวาคม 2566 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลันและอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ ต.เกาะพระทอง อ.คุระบุรี จ.พังงา เป็นหมู่เกาะที่อยู่สุดไปทางทิศตะวันตกมากที่สุดในทะเลอันดามัน ติดกับมหาสมุทรอินเดียจึงเป็นพื้นที่ที่สามารถมองเห็นพระอาทิตย์ค่อย ๆ จมหายไปในทะเลที่เส้นขอบทะเลอย่างชัดเจน ซึ่งเป็นภาพแสงสุดท้ายที่จุดชมพระอาทิตย์ตกที่เกาะ 4 หรือเกาะเมียง มีเมฆหมอกมาบดบังเล็กน้อย ขณะที่แสงสุดท้ายที่เกาะสุรินทร์มีความชัดเจนไร้เมฆหมอกมาบดบัง นับเป็นแสงสุดท้ายของปี 2566 เป็นที่สุดท้ายของประเทศไทย โดยวันนี้พระอาทิตย์ตกในเวลา18.18 น.
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลันตั้งอยู่ระหว่างเส้นละติจูดที่ 8 องศา 28 ลิปดา ถึง 9 องศา 15 ลิปดาเหนือ ตัดกับลองติจูดที่ 97 องศาถึง 97 องศา 50 ลิปดาตะวันออกในทะเลอันดามันมหาสมุทรอินเดีย “สิมิลัน” เป็นภาษายาวีหรือมลายูแปลว่า “เก้า” จึงมีชื่อเรียกกันว่าหมู่เกาะสิมิลันหรือเกาะเก้าประกอบไปด้วยเกาะใหญ่น้อย 9 เกาะด้วยกัน เกาะทั้งเก้าเรียงตัวตามแนวทิศเหนือไปทิศใต้ได้แก่เกาะบอน เกาะบางู เกาะสิมิลัน เกาะปายู เกาะห้า เกาะเมียง เกาะปาหยัน เกาะปายัง และเกาะหูยง หมู่เกาะสิมิลันได้รับการประกาศจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติของประเทศไทยลำดับที่ 43 ในปี พ.ศ. 2525 มีขนาดพื้นที่ 128 ตารางกิโลเมตร (80,000ไร่) และได้ผนวกเกาะตาชัยและเกาะบอนเข้ามาอยู่ในเขตอุทยานฯเมื่อปี2541
"หมู่เกาะสิมิลัน" คือสรวงสวรรค์ใต้สมุทรที่อุดมไปด้วยชีวิตน้อยใหญ่มากมายไม่ว่าจะเป็นปะการังและหมู่ฝูงปลามีน้ำใสราวแผ่นกระจกและมีหาดทรายที่ขาวสะอาดงดงาม สิมิลันมีชื่อเสียงทางด้านมีแหล่งน้ำลึกที่สวยงามติดอันดับ1 ใน 10 ของโลกและภาพหินเรือใบเป็นภาพสัญลักษณ์ของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลันซึ้งตั้งอยู่ที่เกาะ 8 (สิมิลัน) ที่มีความงดงามมากและถือเป็นจุดเด่นของหมู่เกาะสิมิลัน
“หมู่เกาะสุรินทร์”เป็นหมู่เกาะในทะเลอันดามันห่างจากฝั่งไปทางทิศตะวันตกประมาณ70กิโลเมตรเป็นหมู่เกาะที่อยู่ติดกับเขตชายแดนไทย-พม่ามีพื้นที่ประมาณ 84,375 ไร่ แบ่งเป็นพื้นที่บนบกประมาณ 20,594 ไร่ ประกอบด้วยเกาะสำคัญ 5 เกาะคือ เกาะสุรินทร์เหนือ เกาะสุรินทร์ใต้เกาะไข่(เกาะตอรินลา) เกาะกลาง(เกาะปาจุมบา) และเกาะรี(เกาะสต๊อก) เป็นที่ตั้งของชุมชน“มอแกน”หรือ“ยิปซีแห่งท้องทะเล” ประมาณ 300 คนซึ่งเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ยังดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมสร้างกระท่อมยกเสาสูงบริเวณชายหาดอ่าวบอนใหญ่ของหมู่เกาะสุรินทร์ใต้
