ความสุขที่สัมผัสได้ของ "คนถ่ายเสือ" ความภูมิใจที่แลกมากับความเสี่ยง
ความสุขที่สัมผัสได้ของคนถ่ายเสือ "อาร์ท มงคล พิทักษ์หมู่" ช่างภาพอิสระผู้เคยบันทึกภาพครอบครัวเสือโคร่งได้ ความภูมิใจที่แลกมากับความเสี่ยง
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
พี่อาร์ท มงคล พิทักษ์หมู่ ช่างภาพอิสระผู้ที่สามารถบันทึกภาพครอบครัวเสืออภิญญา ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จ.อุทัยธานี บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์และระบบนิเวศที่ยังคงอยู่ สองวันที่เฝ้ารอจนได้ภาพสุดประทับใจในรอบ 10 ปี กลายเป็นรางวัลแห่งความภาคภูมิใจให้กับเจ้าตัว
พนักงานเกษียณที่รักการถ่ายภาพธรรมชาติ
เมื่อก่อนทำงานด้านบริหารให้กับบริษัทญี่ปุ่น ปัจจุบันเกษียณจากงานแล้วครับ ก็มาท่องเที่ยว ถ่ายภาพทั่วไป จริงๆ เป็นคนถ่ายภาพอยู่แล้ว ถ่ายแบบทั่วๆ ไป ถ่ายวิว ถ่ายดาว วันนึงเราเบื่อก็เลยเริ่มค้นหาแนวการถ่ายอะไรใหม่ๆ เริ่มจากมาถ่ายนกก่อนแล้วก็ลามปามไปเรื่อยจนมาถึงถ่ายสัตว์ป่า
ผมเอาภาพนี้ไปประกวดของทรู ก็ได้รางวัลยอดเยี่ยมมารวมทั้งคลิปลีโอด้วย เป็นภาพเสือครอบครัวของแม่เสืออภิญญาและลูกๆ อีก 2 ตัว นอกจากนี้ยังมีอีกครอบครัวหนึ่งชื่อแม่ผกา ส่วนมากผมไปเจอพอผมโพสต์ภาพลงคนก็แห่มา เจ้าหน้าที่เขาก็แซวว่าเราไปเปิดตลาด เขาบอกว่าถ่ายอย่างนี้ต้องพกดวงมา เพื่อนบอกว่าผมดวงถูกกับเสือ แต่บางทีไปก็ไม่ได้กดชัตเตอร์ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเฟลอะไรนะก็ถือว่าไปเที่ยว แบตเต็มเม็มว่าง กลับบ้านไปก็รู้สึกว่าเออดีนะ ไม่ต้องชาร์จไฟ
สัตว์ที่ถ่ายยากที่สุด
เสือโคร่งครับ ยากสุดแล้ว น้อยคนที่จะเจอในป่าธรรมชาติ ส่วนมากที่เราจะเห็นโดยทั่วๆ ไป ก็เป็นภาพจากกล้องดักถ่ายมากกว่าซึ่งติดอยู่ตามป่า ผมเพิ่งมาถ่ายเสือโคร่งได้ประมาณปี พ.ศ. 2566 ช่วงปลายปี เรามาเจอไม่นานแต่เราตามหามันเฝ้ารอที่อยากจะถ่ายมันนาน
เสือโคร่งนี่เจ้าป่าแล้วนะ ใครๆ ก็อยากเจอ อย่างในธรรมชาติช้างเราก็เจอได้ทั่วๆ ไป อย่างเขาใหญ่งี้วิ่งกันเพ่นพ่าน แต่เสือนี่มันไม่ใช่ เขาถือว่ามันเป็นสัตว์ใหญ่เป็นนักล่า อยู่ยอดสูงสุดของนักล่าห่วงโซ่อาหาร ฉะนั้นใครก็อยากเจอ
ความทรงจำแรกกับภาพเสือโคร่ง
ตอนนั้นอยู่ที่ห้วยขาแข้ง ตอนเริ่มเราไม่ได้เจอเสือเลยทีเดียว เราเจอซากวัวแดงหรือที่ทั่วไปเขาเรียกซากวัวบา คือวัวแดงที่แก่แล้วเหมือนกับคนใกล้ตาย เป็นวัวประเภทที่รอความตาย ไปไม่ไหว วิ่งไม่ไหว หนีไม่ได้แล้ว รอที่จะเป็นอาหารของสัตว์นักล่าที่อยู่แถวนั้นก็คือเสือโคร่ง คือเรายังไม่รู้หรอกว่าจะเป็นเสือหรืออะไร รู้แค่ว่ามันต้องมีอะไรล่ามันแล้วมันก็ต้องกลับมากิน ผมใช้เวลาเฝ้ามันสองวัน วันแรกเห็นซากก็รอแต่ก็ยังไม่เจอตัว จนวันที่สองช่วงบ่ายสองโมงกว่าๆ เริ่มเห็นเสือตัวแรก ไกลกันน่าจะประมาณสัก 100 เมตร ที่เห็นมันผ่านกล้องของเรา โอ้โห ใจมันเต้น ครั้งแรกที่เห็นพฤติกรรมแรกของเสือโคร่งที่ไม่นับการเดิน คือการที่เขาฝนเล็บ เดินมาที่ต้นไม้แล้วเอาเล็บฝนกับต้นไม้แล้วก็นอน จากนั้นก็เริ่มเดิน ค่อยๆ เดินลงมาหาเหยื่อ
อีกพฤติกรรมคือการประกาศอาณาเขตของเสือ มันจะฉี่ไปที่ต้นไม้ว่านี่คือเขตฉัน ใครอย่ามานะ เท่าที่ผมเห็นคือไม่มีอะไรกล้ามาแหยม ขนาดสุนัขจิ้งจอกมาเห็นยังไม่กล้าลงไปกินเลย เพราะว่าเสือเขาประกาศอาณาเขตไว้แล้วว่านี่คือถิ่นของฉันนะ ใครก็คงมายุ่งไม่ได้
ตอนนั้นมีเจ้าหน้าที่นั่งอยู่กับผมด้วย ก็ได้ดูเพราะเราบันทึกภาพเก็บเอาไว้ เพราะไม่ว่าอย่างไรเมื่อมีซากตายเกิดขึ้นในเขตเขา เขาจะต้องรับรู้ต้องมาพิสูจน์ ถ้ามันตายโดยธรรมชาติ เจ้าหน้าที่ก็จะปล่อยให้อยู่ตามธรรมชาติ เป็นอาหารของสัตว์อื่นๆ ไป แต่ถ้าตายโดยผิดธรรมชาติ เขาก็จะต้องเอาซากนี้ออกมาพิสูจน์ว่าตายด้วยอะไร ถ้าตายด้วยโรคก็เอาไปทำลาย แต่ตัวนั้นสรุปแล้วคือโดนกัดคอตาย ก็ต้องปล่อยไว้ที่ลำธารนั้นให้เป็นเหยื่อเป็นอาหารของสัตว์อื่นๆ ให้เป็นประโยชน์ไป เพราะมันเป็นห่วงโซ่อาหาร
สภาพวัวบาที่มันตายอยู่ในน้ำนั้น เหมือนมันจะหลบมุมอยู่นิดๆ ถ้าคนไม่สังเกตมองผ่านๆ ก็อาจจะไม่สังเกตเห็น แต่ส่วนมากเวลาผมไปที่ที่นี้ผมจะอยู่เป็นวันๆ มีอะไรก็ดูไป บังเอิญวันนั้นไปแล้วผมเห็นก็เลยต้องเฝ้า รุ่งขึ้นก็ได้ภาพเสือกลับมา
ในประเทศนี้เขาบอกไม่มีใครถ่ายได้แล้วครับเสือ 3 ตัว คือตัวเดียวเราอาจจะเจอได้ แต่นี่มา 3 ตัวมันเป็นครอบครัว แม่แล้วก็ลูกอีก 2 ตัว ตอนนั้นลูกเขายังไม่จากไปยังอยู่กับแม่หากินกับแม่ แม่ก็พาหาอาหารกิน แต่ปัจจุบันนี้ลูกเสือสองตัวนั้นก็แยกจากแม่ไปสร้างครอบครัวใหม่
เวลาเขาโผล่มา ยังไงก็ต้องถ่าย โผล่ออกมา10 ครั้งก็ถ่าย 10 ครั้ง คุณจะมาสรรค์สร้างมุมที่เป็นส่วนตัวไม่ได้ คุณอยู่ตรงไหนต้องอยู่ตรงนั้น ขยับตัวเขาก็ไป เหมือนครั้งล่าสุดที่ห้วยขาแข้งแค่เราขยับตัวนิดเดียวมันก็ไปแล้ว เพราะเสือเขาหูไวตาไว ประสาทไวมาก ห้ามขยับ ต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ เรามีหน้าที่บันทึกแต่เราไม่มีหน้าที่ไปกำหนดกฎเกณฑ์ธรรมชาตินั้นได้ เขาทำยังไงก็ต้องอย่างนั้น ทีแรกผมเห็นมันเหมือนภาพวาดของจีน กำลังก้าวลงจากทางลาดลงไป ภาพนั้นคือมันกำลังจะลงไปกินเหยื่อ
เป้าหมายในการถ่ายเสือ
มีตั้งเป้าไว้ที่ห้วยขาแข้งนั่นแหละครับ ห้วยขาแข้งมันจะสัตว์เขาเรียกว่า Big 7 อยู่ 7 ชนิดด้วยกัน ผมอยากจะถ่ายให้มันครบๆ ซึ่งพวกนี้ก็จะมี วัวแดง, ควายป่า, ช้าง, กระทิง, เสือดาว, เสือโคร่ง มีอีกตัวหนึ่งที่เป็นเป้าหมายต่อไปที่อยากจะถ่ายคือตัว สมเสร็จ สัตว์ที่พูดมาทั้งหมดถ่ายครบแล้วแหละแต่มันต่างสถานที่ ผมอยากได้ในสถานที่เดียว ห้วยขาแข้งให้ครับทั้ง 7 ตัว
ถ่ายเสือได้อะไร?
เราเองชอบอะไรที่มันเป็นธรรมชาติ เพราะอยู่กับมันไม่รู้สึกว่าเบื่อ ถึงวันหนึ่งไม่ได้กดชัตเตอร์เราก็ไม่เบื่อ แต่ถ้าอยู่กับคนหรืออยู่กับอะไรก็ตามไม่นานเราก็เบื่อ สรุปแล้วคือเราชอบที่จะเห็นธรรมชาติ เราไปถ่ายเสือเราจะรู้ว่าเสือมันมีพฤติกรรมอย่างไร มีความหวาดระแวงแค่ไหนเราจะรู้ เพราะฉะนั้นมันก็จะเป็นบทเรียนให้เราว่า ถ้าเราไปถ่ายเสืออีกเราควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร คือต้องเงียบและไม่เคลื่อนไหว สองอย่างนี้คือสิ่งสำคัญ
ผมจะถ่ายไปเรื่อยๆ จนถึงวันหนึ่งงที่เราถ่ายไม่ได้ เราถ่ายได้เราก็ให้คนดูแบ่งปันกันดู เป็นความสุขของคน โซเชียลแค่ลงภาพเดียวก็กระจายกันไป ยิ่งเป็นเสือด้วยนะ ไม่ต้องพูด ไปไวอย่างกับสายฟ้า รุ่งขึ้นก็เต็มพื้นที่
ธรรมชาติให้ความสบายใจ
ธรรมชาติผมว่าเขาให้เรื่องความสบายใจ ไปอยู่ตรงนั้นรู้สึกเหมือนมันตัดขาด ไม่ต้องวุ่นวายอะไรกับใคร มองอะไรก็เป็นสีเขียวไปหมด ผมว่าเรื่องจิตใจมากกว่า ไม่มีอะไรหรอกครับคนเราก็คงแสวงหาที่ที่เราอยู่แล้วสบายใจ เป็นความสุข อย่าบอกมากเลยเนอะเดี๋ยวมันจะดูเว่อร์ ก็เป็นความสุขที่เราไปสัมผัสมันได้ ทุกครั้งที่เราไปถ่ายอย่าว่าแต่เสือเลย ตัวอื่นๆ ก็ตามมันก็มีเรื่องราวต่างๆ มากมายตรงนั้น พฤติกรรมของสัตว์แต่ละประเภทมันก็ไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นมันเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งที่เราอยากถ่าย แล้วอีกอย่างก็คือสัตว์ป่ามันไม่ได้หาถ่ายได้ง่ายๆ ก็คงไม่ต้องฝากอะไร ทุกคนที่ถ่ายภาพสัตว์ป่าถ่ายอยู่ในป่าก็ขอให้มีใจที่จะอนุรักษ์ป่าแค่นั้นก็พอแล้วครับ รักษาป่าเอาไว้ ไม่ทำลาย ไม่ไปทำอะไรให้มันเดือดร้อนกับสัตว์ป่าก็พอแล้ว ผมเชื่อว่าทุกคนรู้อยู่แล้วว่าจะต้องปฏิบัติตนอย่างไรเมื่อเข้าป่า ดีที่สุดคืออนุรักษ์ป่าเมืองไทยไว้ครับ
ติดตามเรื่องคนถ่ายเสือได้ที่นี่
Advertisement
