สองแม่ลูกโผกอดน้ำตาคลอ เจอหน้ากันครั้งแรก หลังพลัดพรากกันนาน 33 ปี แม่พยายามตามหาลูกสาวตลอดไม่เจอจนถอดใจ สุดท้ายญาติไปเจอในเฟซบุ๊กแชตพูดคุยจนมั่นใจว่าเป็นลูกสาวที่พลัดพราก
วันนี้ (11 เม.ย.66) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้าน บ้านสี่เหลี่ยม ตำบลเขาคอก อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์ ว่ามีเรื่องราวของสองแม่ลูกคู่หนึ่งที่พลัดพรากจากกันมานาน 33 ปี สุดท้ายตามหากันจนเจอเพราะโลกโซเชียล และเมื่อทั้งคู่ได้เจอกันเป็นครั้งแรก ทางครอบครัวญาติพี่น้องก็ได้จัดพิธีบายศรีสู่ขวัญผูกข้อไม้ข้อมือให้กับสองแม่ลูกตามประเพณีความเชื่อพื้นบ้าน ซึ่งคนในครอบครัวก็ได้บันทึกคลิปแห่งความประทับใจนาทีที่สองแม่ลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรก
จากนั้นผู้สื่อข่าวจึงได้เดินทางไปสอบถามเรื่องราวของสองแม่ลูก ได้พบกับนางสุวรรณ โททอง อายุ 59 ปี และนางสาวแสงดาว โททอง อายุ 33 ปี สองแม่ลูกที่เพิ่งได้เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก ท่ามกลางญาติพี่น้องและชาวบ้านในหมู่บ้านที่ทราบข่าวต่างก็มาแสดงความดีใจกับทั้งคู่ที่ได้เจอกัน และผูกข้อไม้ข้อมือให้กับทั้งคู่อย่างต่อเนื่อง บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น
นางสุวรรณ โททอง ผู้เป็นแม่เล่าให้ฟังว่า ตอนที่ลูกสาวยังเล็กอายุได้ประมาณขวบเศษ ตนกับสามีซึ่งเป็นชาวจังหวัดศรีสะเกษ มีปัญหากันทำให้ต้องแยกทาง จากนั้นสามีก็พาลูกสาวไปด้วย ตนก็พยายามตามหาหลายที่แต่ก็ไม่เจอทั้งสามีและลูกสาว ก็ตามหาอยู่หลายปีทั้งให้ญาติช่วยตามหาด้วย แต่ก็ไม่เจอจนถอดใจ จนผ่านไปถึงปัจจุบันเป็นเวลา 33 ปี จนกระทั่งญาติลองเสิร์ชหาชื่อในเฟซบุ๊กแล้วเจอชื่อของลูกสาว ญาติจึงลองทักติดต่อจนได้พูดคุยสอบถามกัน ก็บอกข้อมูลทุกอย่างตรงกัน ซึ่งลูกสาวก็บอกกับญาติว่าพ่อเสียชีวิตไปแล้ว ปัจจุบันลูกสาวก็มีสามีและลูก 2 คน และเมื่อสอบถามจนมั่นใจว่าเป็นลูกสาวของตัวเองที่พลัดพรากจากกันถึง 33 ปี ลูกสาวจึงได้เดินทางมาหาที่ อ.ประโคนชัย จ.บุรีรัมย์ ทันทีที่เห็นหน้าลูกสาวครั้งแรกก็ตื่นเต้นดีใจมากจนพูดไม่ออก เพราะก่อนหน้านี้คิดว่าจะไม่ได้เจอลูกสาวอีกแล้ว
น.ส.แสงดาว โททอง หรือแอ๋ม เล่าว่าตอนที่พ่อพาไปอยู่ที่ จ.ศรีสะเกษ ตนยังเด็กมากอายุแค่ประมาณ 1 ขวบ 3 เดือน ก็ยังจำความอะไรไม่ค่อยได้ พอเรียนจบอายุได้ 19 ปี ก็ไปทำงานที่กรุงเทพฯ และแต่งงานตอนอายุ 25 ปี ปัจจุบันตนมีครอบครัวและมีลูก 2 คน ลูกชายอายุ 8 ขวบ ส่วนลูกสาวอายุ 7 ขวบ ตลอดระยะเวลากว่า 30 ปี ตนพยายามที่จะตามหาแม่แท้ๆ แต่ไม่รู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับแม่เลย พ่อบอกแค่ว่าแม่อยู่อำเภอประโคนชัย จ.บุรีรัมย์ เท่านั้น ซึ่งเวลาผ่านไปกว่า 30 ปีก็คิดว่าแม่คงจากไปแล้ว กระทั่งมีญาติทางฝั่งแม่ได้ทักเข้ามาในเฟซบุ๊กของตนเอง และติดต่อไปถามว่าตนเป็นลูกของนายสมนึกและแม่สุวรรณใช่หรือไม่ ซึ่งตอนนั้นตนมีเพียงแค่ใบทะเบียนการเรียน ที่อยู่ที่จังหวัดศรีสะเกษ ที่มีชื่อพ่อแม่อยู่ จึงตอบกลับไปว่าใช่ จากนั้นก็ติดต่อกันมาตลอดจนกระทั่งทราบว่าแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ดีใจและอยากเจอหน้าแม่เพราะพลัดพรากกันตั้งแต่ตนยังเด็กจำหน้าแม่แทบไม่ได้ เมื่อมั่นใจว่าเป็นแม่ที่พลัดพรากกัน จึงติดต่อกับทางญาติและเดินทางมาหาแม่ที่อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์ พอมาเห็นหน้าแม่ครั้งแรกก็รู้สึกดีใจมาก ไม่คิดว่าจะได้เจอกันแล้ว เพราะคิดว่าแม่จากไปแล้ว ก็จะพยายามมาเยี่ยมแม่บ่อยๆ ก็ขอให้แม่มีสุขภาพแข็งแรง
