จากเหตุการณ์หายตัวไปของ "น้องจีน่า" ด.ญ.พรศิริ วงศิลารุ่ง วัย 1 ขวบ 11 เดือน ช่วงเย็นวันที่ 5 ก.ย. 64 ขณะเล่นกับแมวอยู่หน้าบ้าน ในพื้นที่บ้านห้วยฝักดาบ ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ เจ้าหน้าที่ระดมการค้นหาทั้งภาคพื้นดิน ทางน้ำ ทางอากาศ
ล่าสุด วันที่ 8 ก.ย. 64 พบตัวน้องจีน่าแล้วอย่างปลอดภัยที่กระท่อมในสวน เบื้องต้น นายอาผะ หรือ เสี่ยว เพื่อนบ้าน รับสารภาพว่านำน้องจีน่าไปทิ้งหน้าถ้ำ อ้างว่าทำไปเพื่อถวายเจ้าป่าเจ้าเขานั้น
นายทิง วรวงษ์ นายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลอินขนิล เปิดเผยว่า หลังจากที่น้องจีน่าหายตัวไป ตนเองตั้งเป้าสงสัยไปที่ตัวนายเสี่ยวตั้งเเต่แรก เนื่องจากนายเสี่ยวเป็นคนต่างถิ่น ไม่รู้จักใคนในพื้นที่ รู้จักเพียงพ่อของน้องจีน่าคนเดียว และมักจะเล่นกับน้องจีน่าเป็นประจำ อีกทั้งในวันเกิดเหตุนายเสี่ยวหายออกไปจากบ้านตั้งเเต่เวลา 16.00 น. ตนเองจึงแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจให้นำตัวนายเสี่ยวไปสอบปากคำ จนกระทั่งเจ้าตัวยอมรับสารภาพ
นายทิง ยืนยันว่าตนไม่เชื่อกรณีที่นายเสี่ยวพยายามจะอ้างว่าสาเหตุที่ทำเป็นเพราะเรื่องผี เพราะชาวบ้านในพื้นที่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ ดังนั้นจึงมองว่าเรื่องผีเป็นแค่ข้ออ้าง ส่วนข้อเท็จจริงตนคาดว่านายเสี่ยวคงต้องการจับเด็กไปเรียกค่าไถ่ แต่เกิดพลาดเนื่องจากชาวบ้านออกค้นหาเร็ว จึงทิ้งเด็กไว้บนภูเขานั้น
ด้านนายเอกลักษณ์ หลุ่มชมแข หรือ เอก หัวหน้าศูนย์ข้อมูลคนหายมูลนิธิกระจกเงา NGO กล่าวว่า การลักพาตัวเด็กในไทยมีอยู่จริงแต่ไม่ใช่การนำเด็กไปขายหรือใช้แรงงาน เป็นการนำไปกระทำทางเพศหรือความเสน่ห์ แต่ขอยืนยันว่าไม่มีการเอาตัวเด็กไปขายต่างประเทศ
ส่วนอีกกรณีอาจเอาตัวเด็กไปเพื่อสร้างสถานการณ์หรือเป็นการข่มขู่พ่อแม่เด็กก็ได้ อย่างกรณีเด็กหายที่ อ.แม่แตง ก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่มีการคลี่คลาย ต้องสืบหาข้อเท็จจริงกันต่อไป ส่วนเรื่องที่จะเกี่ยวกับการบูชายัญหรือความเชื่อในไทยยังไม่เคยมีเกิดขึ้น ส่วนกรณีน้องจีน่านั้น คงต้องรอการสืบสวนก่อน
นายสรรพสิทธิ์ คุมพ์ประพันธ์ ผู้เชี่ยวชาญด้านสิทธิเด็ก ให้ความเห็นว่า ตนมองเป็น 3 ประเด็น ประเด็นแรก คือการดูแลเด็กอาจจะไม่ใกล้ชิด เพราะเด็กไม่เกิน 3 ขวบ การดูแลควรจะต้องมองเห็นในระยะมือเอื้อมถึง เพราะอาจจะได้รับอันตรายได้ ประเด็นที่สอง เรื่องการกระทำความผิด ประกอบไปด้วยองค์ประกอบ 3 อย่าง คือ พรากเด็กไม่เกิน 15 ปี ไปจากผู้ปกครอง, การทิ้งเด็กอายุ 9 ปี ไว้ในสถานที่ที่ไม่มีคนดูแล, รวมถึงการลักพาตัวเด็ก สิ่งสำคัญคือผลกระทบทางร่างกายเด็ก คือไม่ได้รับประทานอาหาร ดื่มน้ำ เกิน 50 ชั่วโมง ก่อให้เกิดความทรมานต่อเด็กค่อนข้างร้ายแรง ความถึงด้านจิตใจ เด็กอาจจะไม่สนใจว่าพ่อแม่อยู่หรือไม่ ทำให้เด็กเดินไปไหนมาไหนตามลำพัง
ซึ่งกรณีการลักพาตัวเด็ก เพื่อที่จะนำไปลักลอบขายต่อในต่างประเทศ ปัจจุบันไม่พบ และไม่พบมานาน 5-6 ปีแล้ว เท่าที่ทราบขบวนการลักษณะแบบนี้เฉพาะต้นทุนราคาเด็กเริ่มต้นที่ 1 ล้านบาทขึ้นไป ปัจจุบันจึงมีการใช้เทคโนโลยีหรือที่เรียกว่าการอุ้มบุญมากกว่า
หากเทียบเคียงกับกรณีของน้องชมพู่ที่เกิดขึ้นล่าสุดนั้น มีความใกล้เคียงกัน เพราะจะมีการนำตัวเด็กไปทำเรื่องเกี่ยวกับไสยศาสตร์ ทำพิธี ไม่ได้มีการแสวงหาผลประโยชน์ทางการค้า แต่คดีของน้องชมพู่มีผู้ต้องหามากกว่า 1 คน แต่คดีของน้องจีน่า ข้อมูลที่ทราบยังมีเพียง 1 คน และอาจจะมีการกระทำไปเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง
ส่วนน้องจีน่า หลังจากนี้ต้องมีวิธีการดูแลสภาพจิตใจเด็กต่อไป คือการบำบัดฟื้นฟู เพราะเด็กจะมีอาการหวาดกลัว ไม่มั่นคงในจิตใจ และความทุกข์มาก การกำหนดระยะปลอดภัยของตัวเด็ก และความสัมพันธ์ระหว่างเด็กกับพ่อแม่เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ดี เพราะมองว่าไม่มั่นคง เด็กไม่สนใจผู้ปกครอง จำเป็นจะต้องฟื้นฟูให้ผู้ปกครองเอาใจใส่เด็กให้สอดคล้องกับอายุของเด็ก และตอบสนองควาจำเป็นขั้นพื้นฐานของเด็กอย่างสม่ำเสมอและทันท่วงที
จากนั้น ทีมข่าวสอบถามเพื่อนบ้านนายอาผะ ระบุว่าไม่ได้สังเกตว่าวันเกิดเหตุนานอาผะอยู่บ้านหรือไม่ เพราะมีคนเข้าออกซอยบ้านตลอดทั้งวัน แต่ช่วงที่ทราบข่าวว่าน้องจีน่าหายตัว เวลาประมาณ 20.00 น. ก็เห็นนายอาผะไปช่วยค้นหาน้องจีน่าในป่าตามปกติ ไม่ได้รู้สึกผิดสังเกตแต่อย่างใด
ส่วนตัวไม่มั่นใจว่านายอาผะก่อเหตุหรือไม่ เพราะรู้หน้าไม่รู้ใจ ทั้งนี้ เพื่อนบ้านระบุนายอาผะนับถือศาสนาพุทธ แต่ไม่รู้ว่าเชื่อเรื่องผี
