ยังคงตามต่อกับเรื่องราวของสถานการณ์โรคโควิด-19 หลังมีผู้ติดเชื้อจำนวนเพิ่มขึ้นเกือบแตะหลักหมื่น ขณะเดียวกันในส่วนของโรงพยาบาลต่าง ๆ ก็ไม่มีกำลังพอที่จะรองรับผู้ป่วย ทำให้ประชาชนในหลายพื้นที่พบปัญหารอเตียงโดยไม่มีกำหนด หลังตรวจพบว่าติดเชื้อโควิด-19 บางรายถึงขั้นเสียชีวิตคาบ้าน เนื่องจากรออย่างไม่มีกำหนด
เช่นเดียวกับเคสของ นายวิน อายุ 59 ปี ที่พักอาศัยบ้านเลขที่ 7/175 หมู่ 8 ต.อ้อมใหญ่ อ.สามพราน จ.นครปฐม ที่ได้ติดต่อมาทางแฟนเพจของทุบโต๊ะข่าว เพื่อขอความข่วยเหลือหลังต้องรอมานานกว่า 7 วันแล้ว แต่ยังไม่มีหน่วยงานใดติดต่อมา ทั้งที่พักอาศัยอยู่กับทางลูกชายวัย 11 ขวบ จึงเป็นกังวลว่าลูกชายจะติดเชื้อด้วยหรือไม่ เพราะไม่สามารถพาไปตรวจได้
นายวิน กล่าวทั้งน้ำตา พร้อมกับยกมือไหว้ขอคนใจบุญและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้เข้ามาข่วยเหลือ เพราะตอนนี้อาการของตนริ่มหนัก หายใจติดขัด ขณะที่ลูกชายวัย 11 ปี ก็ยังไม่ทราบชะตากรรมว่าติดโควิด-19 ด้วยหรือไม่ ส่วนตัวพักอาศัยอยู่บ้านเช่า เดือนละ 3,500 บาท เป็นบ้านชั้นเดียว 1 ห้องนอน 1 ห้องรับแขก พักอาศัยกับลูกชายน้องจูเนียร์ หรือ ด.ช.อนิรุจน์ อ่ำทับ เพราะตนหย่ากับภรรยาไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว
สาเหตุการติดโควิด-19 ครั้งนี้ น่าจะมาจากที่ทำงาน เพราะตนทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้กับบริษัทพลาสติกแห่งหนึ่งในพื้นที่ ก่อนที่ช่วงวันที่ 2 ก.ค.64 ที่ผ่านมา จะเริ่มมีอาการไข้ขึ้น ไม่สบายตัว ตนจึงตัดสินใจไปตรวจหาเชื้อโควิด-19 ก่อนที่จะกลับบ้านรอผล พอเช้าวันรุ่งขึ้น โรงพยาบาลแจ้งว่าติดเชื้อโควิด-19 ในวันเดียวกันก็มีเจ้าหน้าที่ อสม. มาสอบถามไทม์ไลน์ โดยที่ไม่ได้พูดถึงแนวทางการรักษา หรือการนำตัวส่งโรงพยาบาล
ต่อมาหลังจากนั้น ตนก็ได้ติดต่อไปยังหน่วยงานในพื้นที่ กลับพบว่าให้รอเตียงก่อน ตอนนี้ยังไม่มีเตียงว่าง ซึ่งตนก็รอมานานกว่า 6-7 วันแล้ว ยังไม่ได้รับการช่วยเหลือจากหน่วยงานใด มีแต่บอกว่าเตียงเต็ม รอก่อน ซ้ำตอนนี้ตนอาการเริ่มหนัก รู้สึกหายใจติดขัด ยอมรับว่ากังวลและเป็นห่วงลูก หากตนเป็นอะไรไป ลูกชายก็ยังไม่ทราบว่าติดเชื้อโควิด-19 ด้วยหรือไม่ เพราะไม่สามารถพาลูกไปตรวจได้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มีเพื่อนบ้านบางคนให้ความช่วยเหลือ นำอาหาร หรือข้าวสารอาหารแห้งมามอบให้ แต่ก็ใกล้หมดแล้ว เมื่อเช้าเพิ่งจะหุงข้าวเปล่ากินกับน้ำปลา และต้มบะหมี่มานานกว่า 6 วันแล้วกินกับลูก ส่วนญาติพี่น้องอยู่ที่ราชบุรี แต่ตนไม่กล้าบอกกลัวทางบ้านจะรังเกียจ เงินเก็บที่เหลืออยู่ก็มีไม่ถึงพันแล้ว เพราะปกติตนได้รับรายได้เป็นรายวัน วันละ 320 บาท หากไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน "ผมอยากได้ที่รักษา ช่วยผมหน่อยนะ อีกอย่างผมเป็นห่วงลูกที่อายุยังน้อย กลัวเขาเป็นอะไร ผู้ใจบุญช่วยสงเคราะห์ผมหน่อย"
