สลดน้องไมเคิลตาบอดอยู่ลำพัง แม่ติดโควิดตายพ่อป่วย ชาวบ้านห่วงไร้อนาคต (คลิป)

กรณีโลกออนไลน์แชร์เรื่องราวของ “น้องไมเคิล” เด็กชายพิการทางสายตาที่ต้องอยู่ห้องเช่าเพียงลำพัง เนื่องจากแม่ติดโควิด-19 เสียชีวิต ส่วนพ่อก็ติดโควิด-19 เช่นกัน ขณะนี้อยู่ระหว่างรักษาตัว ซึ่งน้องยังช่วยเหลือตัวเองได้ไม่มากนัก และได้รับบาดเจ็บเนื่องจากหกล้มและเดินชนข้าวของเนื่องจากมองไม่เห็น จึงมีเพียงลุงวิทย์ ที่อยู่ข้างห้องคอยส่งอาหารให้

ล่าสุดวันที่ 4 ก.ค.64 ทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี ลงพื้นที่ไปยังห้องเช่าดังกล่าว พบว่าเป็นห้องเช่าบนอาคาร 4 ชั้น แห่งหนึ่งใน ซอยบางแค 14 โดยมีนายประวิทย์ กุรัมย์ อายุ 44 ปี หรือ ลุงวิทย์ เพื่อนบ้านที่อยู่ข้างห้อง คอยส่งอาหารให้กับ ด.ช.มินทดา คะวงษ์ หรือ น้องไมเคิล อายุ 12 ปี ที่พิการตาบอดทั้งสองข้าง หลังจากแม่เพิ่งเสียชีวิตจากการติดเชื้อโควิด-19 เมื่อวันที่ 1 มิ.ย.64 และพ่อก็ได้เข้ารับการรักษา เมื่อช่วงเย็นของวันที่ 2 ก.ค.64

ทีมข่าวพูดคุยกับน้องไมเคิล ระบุว่า ตนชอบฟังรายการทุบโต๊ะข่าวมาก ๆ ที่ผ่านมาก็ฟังเกือบทุกวัน ขณะนี้ตนก็สบายดี มีลุงวิทย์คอยดูแล ส่งข้าวและอาหารให้ทุก ๆ วัน ผ่านทางหน้าต่างข้างตึก ตนคิดว่ายังไม่ลำบาก และก็ไม่ได้กลัวอะไร มีเพียงคิดถึงแม่ พ่อ และเพื่อน ๆ แต่ก็ได้โทรศัพท์คุยกับพ่อบ้าง คิดว่าพ่อก็คงจะต้องหายและอีกไม่นานก็จะกลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว

ส่วนวันนี้ ตนมีอาการเจ็บคอเล็กน้อย แต่ยังไม่มีไข้ วันนี้ทานอาหารกลางกับข้าวผัดไส้กรอก และนมไปแล้ว ในหนึ่งวันก็ไม่ได้ทำอะไรมาก และไม่ได้เรียนออนไลน์ ซึ่งในวันพรุ่งนี้ (5 ก.ค.64) จะมีรถจากศูนย์บริการสาธารณสุข 40 บางแค มารับไปตรวจโควิด-19 ตนก็ต้องขอขอบคุณทุกคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

อย่างไรก็ตาม น้องไมเคิล ทราบเป็นอย่างดีว่าแม่ติดโควิด-19 และเสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งได้จัดพิธีฌาปนกิจ ที่วัดไผ่ล้อม จ.นครปฐม ตั้งแต่ช่วงเวลา 10.00 น. ของวันที่ 4 ก.ค.64 ไมเคิลได้ฝากบอกแม่ว่า “ถ้าพรุ่งนี้หนูไปไม่ได้ บอกแม่ให้หลับสบาย ไม่ต้องห่วงหนู ไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ หนูสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนและหาเลี้ยงพ่อเอง”

ขณะเดียวกัน ลุงวิทย์ ได้พาทีมข่าวไปดูบริเวณตึกแถวชั้น 4 ที่มีการตัดแปลงจากห้องเก็บของ มาเป็นห้องนอน เพื่อที่จะดูแลน้องไมเคิลอย่างใกล้ชิด โดยมีการส่งข้าวและน้ำผ่านทางช่องหน้าต่างที่อยู่ติดกัน

นายประวิทย์ กุรัมย์ เพื่อนบ้านที่ดูแลน้องไมเคิล เปิดเผยว่า แม่น้องป่วยเป็นเบาหวาน รักษาตัวตั้งแต่เดือนพ.ค.64 ที่ผ่านมา และต้องผ่าตัดนิ้วเท้า นอนโรงพยาบาลพักฟื้นนานนับเดือน ก่อนวันที่ 28 มิ.ย.64 จะทราบว่าติดโควิด-19 และเสียชีวิตวันที่ 1 ก.ค.64 ต่อมาพ่อของน้องไมเคิลก็มาทราบผลว่าติดเชื้อโควิด-19 วันที่ 2 ก.ค.64 ซึ่งน้องไมเคิล ก็รู้ว่าแม่เสียชีวิต เมื่อน้องทราบก็ได้แต่ร้องไห้ทั้งคืน และยังฝากตนไปบอกแม่ด้วยว่า “แม่หนูไม่ได้ไปส่งแม่นะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนู ไปดีนะแม่”

สาเหตุที่ตนเข้าไปช่วยเหลือน้องไมเคิล เพราะตนสนิทกับน้องมานานแล้ว และถ้าตนไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยก็ไม่มีใครช่วยแล้ว เพราะต่างคนต่างกลัว บางทีเวลาส่งข้าวมือชนมือ ตนก็ต้องเสี่ยง แต่ก็ป้องกันตัวเองตลอด ตนยอมรับว่ากลัวแต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่าถ้าเด็กติดโควิด-19 จะลำบาก โดยตนดูแลน้องไมเคิลมาเป็นเวลา 3 วันแล้ว ตั้งแต่พ่อของเขาถูกส่งตัวไปรักษา

ในบางครั้งช่วงกลางคืนน้องจะกลัวและร้องไห้บ่อย ตนจึงต้องนอนที่ชั้น 4 จะได้ชวนคุย ไม่ไห้เด็กกลัว ช่วงกลางวันตนจะพาร้องเพลง เล่นดนตรี เพื่อพยายามให้น้องลืมเรื่องไม่ดี และไม่ต้องคิดมาก นอกจากนี้ ยังได้ประสานหน่วยงานให้เข้ามาช่วยเหลือ ก็แล้วแต่ดุลยพินิจของแต่ละหน่วยงาน เพราะหากตนทำตามลำพังตนคงไม่ไหว คงทำได้เพียงแค่เรื่องอาหารการกินของเด็กเท่านั้น 

อย่างไรก็ตาม ในวันนี้มีหน่วยงานจาก กศน. กทม. นำโดยนายปรเมศวร์ ศิริรัตน์ ผอ.สำนักงาน กศน.กทม. เป็นตัวแทนเดินทางมามอบอาหารแห้ง ผลไม้ และอุปกรณ์การเรียน รวมถึง หน้ากากอนามัย และเจลแอลกอฮอล์ ให้กับลุงวิทย์ เพื่อที่จะส่งมอบต่อให้น้องไมเคิลด้วย

น.ส.คำพู ทองสาวงศ์ อายุ 42 ปี ป้าของน้องไมเคิล เปิดเผยว่า แม่ของน้องไมเคิลเริ่มป่วยเบาหวานตั้งแต่ปี 2562 กระทั่งต้องตัดนิ้ว และมารู้ภายหลังว่าติดโควิด-19 เมื่อวันที่ 28 มิ.ย.64 และเสียชีวิตวันที่ 1 ก.ค.64 ชีวิตน้องไมเคิลลำบากมาก ตนในฐานะป้าอยากให้น้องได้เรียนหนังสือ โตมาจะได้รู้หนังสือและมีอาชีพ

ตอนที่น้องรู้ว่าแม่เสียชีวิต น้องก็เข้าใจหมดทุกอย่าง ตนมองว่าน้องฉลาด ร้องเพลงเพราะด้วย ตอนแรกน้องบอกทำใจไม่ได้ แต่ตนได้บอกหลานชายว่าต้องอยู่ให้ได้ น้องไมเคิลก็เข้าใจ รู้เรื่อง ไม่ร้องงอแงง ครั้งสุดท้ายที่น้องไมเคิลได้เจอแม่ก็คุยกันปกติ