จากกรณี นายชินพรรธน์ ปิติถาวรทรัพย์ อายุ 33 ปี ก่อเหตุใช้อาวุธปืนยิง น.ส.รินทร์ลภัส อดีตภรรยาเสียชีวิต และยิงนายวีรพงศ์ ปานณรงค์ ชายคนสนิทของอดีตภรรยาจนได้รับบาดเจ็บ จากนั้นได้ใช้อาวุธปืนกระบอกเดียวกัน ยิงตัวเองเสียชีวิต ภายในห้องพักคอนโดหรู ชั้นที่ 12 ย่านรัตนาธิเบศร์นั้น
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
พิษรัก! พ่อลูก 3 ยิงเมียเก่าดับลั่นไกตายเคียงคู่ เผยชนวนแค้นเพื่อนสนิทตีท้ายครัว
วันที่ 19 มี.ค. 64 ทีมข่าวได้เดินทางมายังคอนโดหรูที่เกิดเหตุ ย่านรัตนาธิเบศร์ นายโหน่ง (นามสมมติ) เจ้าของห้องที่เกิดเหตุชั้น 12 ซึ่งได้พาทีมข่าวขึ้นไปดูสภาพห้องพัก หลังเช็ดคราบเลือด และเก็บกวาดห้องเรียบร้อยแล้ว สภาพห้องพบร่องรอยกระสุนตามกำแพงพร้อมคราบเลือด เคาน์เตอร์ครัวที่บิ่นแตก มีคราบเลือดติดอยู่เล็กน้อย บานกระจกที่แตกออก ส่วนประตูบานที่ถูกทำลายถูกนำบานใหม่มาติดไว้ชั่วคราว นอกจากนี้ พบน้ำเปล่า 1 ขวด น้ำแดง 1 ขวด วางอยู่บนพื้นห้องนอน
นายโหน่ง บอกว่า ตนซื้อห้องดังกล่าวมาได้ประมาณ 1 ปี ด้วยราคา 1.6 ล้านบาท (ขนาด 24 ตร.ม.) ตนได้ตกแต่งห้องเพิ่มเติม อาทิ เตียงนอน โทรทัศน์ เคาน์เตอร์ครัว เครื่องทำน้ำอุ่น เครื่องซักผ้า รวมมูลค่าประมาณ 100,000 บาท แต่ตนไม่เคยอาศัย เพราะปล่อยห้องให้เช่า ซึ่งนางสาวสุนิษา ผู้ตาย ได้เดินทางมาขอดูห้องพร้อมนายวีรพงศ์ ผู้บาดเจ็บ และได้ตัดสินใจเช่าห้องในทันทีวันที่ 27 ม.ค. 64 สัญญาเช่าคือนางสาวสุนิษา ห้องราคา 6,500 บาท นางสาวสุษิสาถือเป็นผู้เช่าห้องรายแรกของตน ซึ่งตนไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น
ขณะนี้ตนยังคงตกใจถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในวันเกิดเหตุ ตนได้รับสายโทรศัพท์จากเซลส์ขายห้อง เวลาประมาณ 09.00 น. ของเมื่อวานนี้ บอกว่า "คุณรู้หรือยังมีคนยิงกันตายในห้อง" แต่วินาทีนั้นตนไม่เชื่อ เนื่องจากโอกาสที่จะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้มีน้อยมาก เทียบเป็น 1 ในล้าน ตนจึงได้เปิดดูข่าทำให้ตนถึงกับทรุด ที่เกิดเหตุคือห้องของตนจริง ๆ ตนจึงรีบเดินทางมา ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มห้อง เห็นเตียงที่ชุ่มไปด้วยเลือด ตนทำอะไรไม่ถูก ทำได้เพียงต้องทำความสะอาดห้องเอง เนื่องจากแม่บ้านไม่กล้าเข้าไปภายในห้อง จนต้องขอร้องให้แม่บ้านช่วยทำความสะอาดห้อง แม่บ้านก็ได้แต่ทำไปร้องไห้ไป
ขณะนี้ภาพที่เกิดเหตุยังคงติดตาของตน ตนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ตนจะกินข้าวก็กินไม่ลง ตนจะกินสปาเก็ตตี้ซอสหมู ตนก็กินไม่ลง เห็นเป็นสีแดงคาวเลือด “เหมือนจะตลก แต่มันไม่ตลก”
ตนถือเป็นผู้เสียหายคนหนึ่ง ไม่มีใครถามตนสักคำว่าตนเป็นอะไรไหม หรือตนรู้สึกอย่างไร แม้แต่ทางคอนโดฯ ก็ไม่ปริปากถามตนสักคำ ตนถามครอบครัวของฝ่ายหญิงที่เสียชีวิตซึ่งเป็นผู้เช่า ก็ได้โยนความรับผิดชอบไปให้ฝ่ายชายผู้ก่อเหตุ ด้านครอบครัวฝ่ายชายผู้ก่อเหตุก็ได้โยนความรับผิดชอบไปให้ผู้บาดเจ็บ ซึ่งตนมองว่าผู้บาดเจ็บไม่น่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับความเสียหาย "ทุกคนมองเห็นผมเป็นขี้ ไม่มีใครอยากติดต่อกับผม ถ้าไม่มีคนแจ้งผมว่ามีคนตาย ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น"
ตนคิดว่าตนคือคนที่น่าสงสารที่สุด รองลงมาคือครอบครัวฝ่ายหญิง และคนสุดท้ายคือช่างประจำอาคารที่เป็นคนแตะการ์ดเปิดประตูให้กับผู้ก่อเหตุ ซึ่งน่าจะกำลังโทษตัวเองอยู่ในใจ เพราะเขาได้ช่วยให้ผู้ก่อเหตุก่อเหตุได้สำเร็จ จนมีผู้เสียชีวิต 2 คน โดยช่วงเช้าวันนี้ ครอบครัวของผู้ก่อเหตุและผู้เสียชีวิตได้มาทำพิธีเชิญดวงวิญญาณที่ห้องของตนแล้ว ซึ่งไม่บอกหรือขออนุญาตตนแม้แต่คำเดียว เมื่อตนทราบแล้วตามมาถึง ก็ได้แต่นั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ด้านล่าง ไม่กล้าขึ้นไปดู เนื่องจากตนรู้สึกอึดอัดกระอักกระอ่วนอยู่ในใจ จากนี้ ตนไม่รู้จะทำอย่างไร คนที่มาซื้อหรือเช่าก็ต้องทราบจากข่าวคดีฆาตกรรมแล้ว
สำหรับความเสียหายที่เกิดขึ้นที่เห็นได้ชัดได้แก่ ประตู เครื่องดิจิทัลดอร์ล็อก กระจก รอยตามกำแพง เคาน์เตอร์ครัว ซึ่งตนยังไม่ได้ประเมินมูลค่าความเสียหาย คิดว่าต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรับผิดชอบ ตนมีแต่เสียกับเสีย อย่างไรก็ตาม ตนคงจะต้องปรึกษาทนายและตำรวจ
สุดท้ายตนอยากจะฝากไปถึงผู้เช่าทุกคน "ก่อนที่จะคิดสั้น ช่วงเวลาเล็กน้อยก่อนจะก่อเหตุอะไร ลองคิดย้อนไปนิดนึงว่าจะมีใครได้รับผลกระทบได้รับความเดือดร้อนบ้าง การแค่คุณกระดิกนิ้วลั่นไก ความเสียหายมันยาวกว่านั้นมาก เช่น เจ้าของห้องที่ไม่มีใครสนใจ"
นายเท่ง (นามสมมติ) ช่างประจำอาคารคอนโด ที่ถูกผู้ก่อเหตุหลอกว่าลืมคีย์การ์ดและขอร้องให้ช่วยเปิดประตูให้ โดยสังเกตได้ว่านายเท่งมีอาการเครียดเป็นอย่างมาก บอกว่า เมื่อเช้ามืดวานนี้ ขณะที่ตนกำลังเข้าเวรในอาคาร ผู้ก่อเหตุได้มาขอความช่วยเหลือจากตน บอกกับตนว่าลืมคีย์การ์ดซึ่งตนก็ได้ยินยอมที่จะเปิดประตูให้ เนื่องจากผู้ก่อเหตุเคยเดินทางมายังคอนโดแห่งนี้พร้อมกับเพื่อน เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา
ขณะนั้นผู้ก่อเหตุก็ได้มาขอความช่วยเหลือจากตน โทรศัพท์หาแฟนให้ลงมาเปิดประตูให้ แต่โทรไม่ติด โดยที่ตนก็ได้ระมัดระวังความปลอดภัยของลูกบ้านคอนโด ด้วยการตามติดพาผู้ก่อเหตุขึ้นไปบนห้องที่เกิดเหตุ พบว่าผู้ก่อเหตุรู้จักกับผู้ตายจริง ครั้งล่าสุดนี้ที่ผู้ก่อเหตุมาขอให้ตนแตะคีย์การ์ดให้ ตนจึงไว้ใจให้ความช่วยเหลือ
ตอนนี้ตนยอมรับว่าตนมีความเครียด ตนไม่คาดคิดว่าผู้ก่อเหตุจะขึ้นอาคารเพราะจะไปก่อเหตุ ผู้ก่อเหตุไม่มีท่าทีน่าสงสัย ขณะที่ผู้ก่อเหตุมาขอร้องให้ตนช่วยเหลือ ตนไม่ทันสังเกตว่าผู้ก่อเหตุมีปืนหรือไม่ หลังจากนั้นตนมาทราบภายหลังเนื่องจากมีลูกบ้านแจ้งรปภ. ว่าห้องที่เกิดเหตุมีเสียงเอะอะโวยวาย แต่ตนไม่มั่นใจว่ามีคนได้ยินเสียงปืนหรือไม
