กรณีนายวรวิทย์ เตียวเจริญกิจ หรือ บอย อายุ 38 ปี บุกเข้าทำร้ายนางรัตนา เตียวเจริญกิจ หรือ ปอ อดีตภรรยา พนักงานบริษัทย่านพัฒนาการถึงที่ทำงาน โดยใช้อาวุธปืนข่มขู่ไม่ให้ใครช่วยเหลือ ก่อนลักพาตัวออกไปจากที่ทำงานอย่างไม่เกรงกลัวกฎหมาย เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 14 ธ.ค.63 ที่ผ่านมา
ล่าสุดวันที่ 20 ธ.ค.63 ทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี ได้พูดคุยกับนายวิม หนึ่งในตัวประกันที่ถูกนายบอย พาตัวไปตั้งแต่ช่วงเช้าของเมื่อวันที่ 19 ธ.ค.63 นั้น โดยนายวิม เปิดใจกับทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี ว่า เมื่อวานนี้ เวลาประมาณ 07.30-08.00 น. ขณะที่ตนกับนางละมัย ตนกำลังเก็บเกี่ยวมันสำปะหลังอยู่กับนางละมัย ทันใดนั้นนายบอย ก็เดินเข้ามานั่งคุกเข่า และยกมือไหว้ตน และขอความช่วยเหลือจากตนว่า "ขอให้เอาผมออกจากจุดนี้ ไปจากนี้สัก 3-4 กิโลเมตรได้ไหม"
ตอนนั้นนายบอยก็ยังไม่ได้ข่มขู่ตน และตนก็ยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะไปส่งเขาแต่อย่างใด กระทั่งตนโทรศัพท์ไปหาหลานสาวว่าถูกจี้ แต่นายบอยได้ยิน เขาจึงใช้กระบอกปืนมาตีที่ใบหูด้านขวาของตน จนได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเขาก็ขอกุญแจรถ และให้ตนกับนางละมัยขึ้นไปด้วย เขาก็ขับรถกระบะของตนออกจากสวนมันสำปะหลัง และขับออกจาก อ.ด่านช่าง มุ่งหน้าตรงไปทาง อ.บ้านไร่ ขับไปเรื่อย ๆ ถึง อ.ลานสัก จ.อุทัยธานี และขับไปต่อที่ อ.แม่วงศ์ จ.นครสวรรค์ จากนั้นก็ขับไปต่อที่ อ.ลาดยาว เข้าตัวเมืองนครสวรรค์ ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา และเลี้ยวซ้ายเข้า อ.ชุมแสง ขับไปต่อที่ อ.บึงสามพัน จ.เพชรบูรณ์ เข้าตัวเมืองเพชรบูรณ์ จากนั้นก็ไปต่อที่ อ.หล่มสัก อ.น้ำหนาว และเข้าพื้นที่ อ.ชุมแพ จ.ขอนแก่น
เมื่อถึง อ.ชุมแพ นายบอย ได้พาพวกตนไปหาคนรู้จัก ซึ่งเป็นเพื่อนของเขาเอง ที่ อ.ชุมแพ และได้ขอเงินเพื่อน จำนวน 300 บาท จากนั้นเขาก็เข้ามาที่ตัว อ.ชุมแพ และนายบอยก็ได้กดเงินในตู้เอทีเอ็ม จำนวน 400 บาท และเขาก็กำลังจะเดินทางไปหาเพื่อนอีกคนที่ อ.มัญจาคีรี จ.ขอนแก่น แต่เพื่อนคนดังกล่าวไม่สะดวก นายบอยจึงขับรถมุ่งหน้าตัวเมือง จ.ขอนแก่น เมื่อมาถึง อ.เมือง จ.ขอนแก่น นายบอยเขาก็ไม่มีจุดมุ่งหมาย และไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนต่อ นายบอยตั้งใจจะไปโทรศัพท์ที่ บขส.แต่เขาก็ระแวง กลัวคนจะจำได้ และกลัวจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ที่ บขส.ขอนแก่น
จากนั้นนายบอยจึงพูดขึ้นมาว่า เขาต้องการหาที่พัก เพื่อค้างแรมในคืนวันที่ 19 ธ.ค.63 โดยเขาจะหาโรงแรมที่เป็นม่านรูด ราคาถูก พอมาถึงรีสอร์ตที่เกิดเหตุ ในเวลา 22.00 น. ตนเป็นคนติดต่อห้องพัก และเข้าไปพักในห้อง A8 เป็นห้องโซนท้าย ๆ ของรีสอร์ต เข้าพักประมาณ 5 นาที นายบอยเรียกตนกับนางละมัย ว่า "พ่อกับแม่ ส่งผมเสร็จแล้ว อย่างงั้นพ่อกับแม่กลับเลยนะ" จากนั้นตนและนางละมัย จึงขับรถออกจากรีสอร์ตดังกล่าว ในเวลาประมาณ 22.05 น.
นายวิมเล่า ต่อว่า ตอนที่ตนอยู่ในนถยนต์กับนายบอย พร้อมกัลนางละมัย และน.ส.ปอ นายบอยเขาก็ไม่เคยขู่ และทำร้ายพวกตนแต่อย่างใด ระหว่างเดินทางนายบอยก็พูดคุยกับน.ส.ปอ ตลอด เหมือนกับทั้งสองคนไม่มีเรื่องทะเลาะกัน โดยนายบอยจะแทนตัวเองว่า "ป๊า" และเรียกน.ส.ปอ ว่า "แม่" ทั้งนี้เป็นเวลา 10 ชั่วโมงที่ตนอยู่กับนายบอย เขาพาตนแวะซื้อข้าวเหนียวไก่ย่างที่ อ.ลานสัก 1 ครั้ง เท่าที่ตนอยู่กับนายบอยมา เวลานายบอยเขาเครียด เขาจะร้องไห้ และบอกน.ส.ปอ ตลอดว่า "แม่ ป๊ารักแม่นะ"
ทั้งนี้ที่ตนอยู่กับนายบอยมา เขาก็พูดคุยกับตนดี ไม่คิดว่านายบอยจะทำร้าย และตนก็คิดว่านายบอย น่าสงสาร ตลอดเวลาที่ผ่านมา นายบอยเขาก็ไม่เคยดูข่าวในโทรศัพท์ เพราะเขากลัวเจ้าหน้าที่ตำรวจจะสะกดรอยตามเขาได้จากสัญญาณ ส่วนโทรศัพท์ของตน นายบอยก็สั่งให้ตนปิดเครื่อง ความรู้สึกที่ตนถูกปล่อยตัว ตนก็รู้สึกโล่งใจ ที่จะได้กลับบ้าน นายบอยยังได้ให้เงินตนกับนางละมัย คนละ 200 บาทมาด้วย
