4 ชีวิตติดป่ารอด! เจอกองไฟกินผลไม้ยังชีพ กู้ภัยระทึกได้ยินเสียง”ช่วยด้วย” (คลิป)

จากกรณีชาวบ้านป่ามะกรูด ต.วังนกแอ่น อ.วังทอง จ.พิษณุโลก 4 คน หลงป่า ขณะขึ้นไปหาเห็ดและของป่าบนเทือกเขาลำพาด หรือเทือกเขาจอมปลวก ตั้งแต่ช่วงเช้าวันที่ 12 พ.ค.ที่ผ่านมา ประกอบด้วย 1. นางแดง ชัยชนะ อายุ 43 ปี, 2. นายวิโรจน์ ชัยชนะ อายุ 45 ปี, 3. นางรัตน์ ยาบุตร อายุ 45 ปี และ 4. ด.ช.ปัญญา น้อยอินทร์ อายุ 13 ปี ซึ่งต่อมาได้ติดต่อแจ้งมากับทางญาติว่าหลงป่าหาทางลงจากเทือกเขาไม่ได้ ไม่มีน้ำ ไม่มีอาหาร และปัจจุบันไม่สามารถติดต่อได้ นั้น

วันที่ 16 พ.ค. 63 ที่ศูนย์ปฏิบัติการจังหวัดพิษณุโลก (ส่วนหน้า) ภารกิจค้นหาผู้สูญหาย ซึ่งตั้งอยู่มนโรงเรียนบ้านป่ามะกรูด ต.วังนกแอ่น อ.วังทอง จ.พิษณุโลก ซึ่งวันนี้ได้มีภารกิจค้นหาอย่างเป็นทางการในวันที่ 2 (ชาวบ้านหายไป 5 วัน) โดยเจ้าหน้าที่หน้าได้มีการจัดเตรียมกำลังค้นหากันตั้งแต่เช้า

โดยพรานป่า ชาวบ้าน กรมปกครอง ทหาร ตำรวจ เจ้าหน้าที่ชุดศูนย์กู้ภัยอุทยานแห่งชาติที่ 2 จังหวัดพิษณุโลก และเจ้าหน้าที่กู้ภัย ได้ร่วมกันประชุมแผนการค้นหาโดย มีชุดค้นหาจากหลายหน่วยงานรวมกว่า 100 คน ซึ่งการออกค้นหาในครั้งนี้ เจ้าหน้าที่ได้เตรียมเสบียงไปค้างคืนและไม่ออกจากป่าจนกว่าเสบียงจะหมด เนื่องจากขณะนี้ได้รับข้อมูลจากญาติของผู้สูญหายที่เป็นนายพราน และเข้าไปเดินป่าค้นหาญาติกว่า 2 วัน 2 คืน ซึ่งขณะนี้เจ้าหน้าที่สามารถจำกัดพื้นที่การค้นหาให้แคบลงได้แล้ว

นายบุญส่ง ยาบุตร อายุ 63 ปี พี่ชายของนางแดงและนางรัตน์ ซึ่งเพิ่งออกจากป่าเมื่อช่วงห้าทุ่มของคืนที่ผ่านมา หลังจากใช้เวลาตามหาญาติของตัวเองถึง 2 วัน 2 คืน เดินเท้าไปมาเป็นระยะทางกว่าหลายสิบกิโลเมตร บอกว่า ตนเป็นคนโทรศัพท์ประสานกับนางแดงโดยตรง โดยสั่งให้ทุกคนหยุดอยู่กับที่เอาไว้ โดยให้รอที่ป่ามะค้อ ซึ่งเมื่อวันที่ 14 พ.ค. ตนกับญาติรวม 7 คน ได้ออกตามหาญาติด้วยตัวเอง ซึ่งแยกออกจากชุดของเจ้าหน้าที่โดย ออกจากหมู่บ้าน 6 โมงเช้า เดินค้นหามุ่งตรงไปยังบริเวณจุดนัดพบป่ามะค้อในเวลาบ่ายโมง แต่เมื่อไปถึงก็ไม่เจอญาติ จึงพยายามเดินลาดตระเวณตามหาโดยการกู่ร้องเรียก ยิงปืนขึ้นฟ้าส่งสัญญาณหวังให้ญาติได้ยิน โดยตนอยู่บริเวณป่ามะค้อจนค่ำ แต่ก็ไม่มีวี่แวว

ซึ่งตนก็ไม่ถอดใจ ใจช่วงกลางคืน เวลา 18.00 น. ตนก็ได้เคลื่อนย้ายไปหาแถวถ้ำขุนอภัย ซึ่งอยู่ห่างจากป่ามะค้อไม่ไกลนัก โดยค้นหาญาติตั้งแต่ 18.00 น. จนถึง รุ่งสาง เวลา 04.00 น. แต่ก็ยังไม่เจอ พวกตนจึงพักผ่อนกันในป่า

กระทั่งช่วงสายของวันที่ 15 พ.ค. 63 ตนคิดได้ว่าสาเหตุที่กลุ่มญาติของตนไม่รออยู่กับที่ เนื่องจากพวกเขาอาจจะหิวน้ำหรืออาจจะต้องออกหาอาหาร ตนและพรรคพวกจึงเดินทางจากถ้ำขุนอภัยมุ่งไปยังทิศตะวันออกกว่า 5 กิโลเมตร เพื่อไปยังทิศที่มีแหล่งน้ำ โดยไปถึงลำห้วยปอยน้อย ตอน 15.00 น. ตนก็ไปเบาะแสสำคัญคือเจอรอยก่อกองไฟที่ใช้เผาเม็ดมะค่าและปลีกล้วยกิน รวมถึงเจอปลายแขนเสื้อของนายวิโรจน์ที่ตัดทิ้งเอาไว้ เพื่อเป็นสัญลักษณ์ให้ตนรู้ เพราะปลายแขนเสื้อที่ตนเจอนั้นเป็นเสื้อของตนที่ตนเคยให้นายวิโรจน์ไว้เอง ซึ่งในนาทีนั้นตนมีความเชื่อว่ากลุ่มผู้สูญหายจะต้องเดินเลาะลำห้วยไปเรื่อยๆจนถึงหมู่บ้าน โดยตนได้เดินตามลำห้วยและถึงหมู่บ้านตอนเวลา 23.00 น. ของคืนที่ผ่านมา แต่ก็ไม่พบว่าผู้สูญหายกลับมาบ้าน ตนและพวกจึงกลับมาพักที่หมู่บ้านก่อนเพื่อบอกข้อมูลแก่เจ้าหน้าที่ในการวางแผนค้นหาใหม่ เพราะตนและญาติเริ่มอิดโรยแล้ว

นายบุญส่ง กล่าวต่อว่า ตนยังมีความหวังว่าญาติของตนยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ยอมรับว่ารู้สึกกังวลเรื่องสิ่งลี้ลับบังตา เพราะตนก็ชำนาญพื้นที่ เดินหากว่า 2 วัน 2 คืน ก็ยังไม่เจอญาติ จึงคิดว่าพวกเขาอาจจะพลั้งเผลอลบหลู่อะไรไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ 

ด้าน นายสมพงษ์ พิมเสน อายุ 53 ปี ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 4 ต.วังนกแอ่น พาทีมข่าวไปดูลักษณะของลูกมะค้อที่กลุ่มผู้สูญหายเข้าไปหาในป่า บอกว่า ต้นมะค้อนั้นมีอยู่ในหมู่บ้าน โดยลักษณะของลูกมะค้อนั้นจะเป็นผลลูกกลมสีม่วง เปลือกแข็ง จะต้องนำมาลวกให้เปลือกนิ่มก่อนถึงจะสามารถแกะกินได้ ส่วนลูกมะค่าที่กลุ่มปผู้สูญหายเผากินนั้น เป็นผลมาจากต้นมะค่าที่ไม้ขนาดใหญ่ที่มีอยู่ในเยอะในป่า โดยหลังเผาเสร็จก็จะสามารถนำเม็ดในของลูกมะค่ามากินได้ 

ตนเชื่อว่ากลุ่มผู้สูญหายจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในป่าได้ เนื่องจากยังพอมีแหล่งน้ำและอาหารให้เขากินได้ แต่ไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถเดินกลับหมู่บ้านได้ด้วยตนเองหรือไม่ เพราะตนมีความเชื่อว่ากลุ่มผู้สูญหายเองก็ไม่สามารถจดจำทิศทางได้ กลัวเขาจะเดินหลงไปยังทิศอื่นที่ไม่ใช่หมู่บ้าน คือหลงไปยังฝั่งทุ่งโคกสน อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก ซึ่งถ้าเดินไปถึงตรงนั้นก็ค่อนข้างน่าเป็นห่วง เพราะเป็นป่าดงดิบ หุบเหวและกว้างมาก อย่างไรก็ตาม สำหรับคนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือ นางแดงที่มีโรคประจำตัวเป็นความดันและมีอาการไขมันในเลือดมากผิดปกติ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะนำยาโรคประจำตัวไปกินด้วยหรือไม่

ขณะที่ นายจักรกฤษณ์ พิกุลเงิน อายุ 34 ปี เจ้าหน้าที่กู้ภัยบูรพา จ.พิษณุโลก เปิดเผยว่า เมื่อวานนี้ เวลาประมาณ 17.00 น. ขณะที่ชุดค้นหาและนายพราน รวมทั้งหมด 6 คน ถอนกำลังเดินทางออกจากป่า ซึ่งอยู่บริเวณบุยายดวน บนเทือกเขาจอมปลวก ห่างจากศูนย์อำนวยการประมาณ 5 กิโลเมตร โดยเดินเป็นแนวตรงห่างกันประมาณ 20 เมตร และมีนายพรานเดินปิดท้าย ซึ่งขณะที่เดินอยู่นั้นชุดค้นหาของตนก็ได้ยินเสียงผู้ชายร้องขอความช่วยเหลือว่า "ช่วยด้วย" แต่น้ำเสียงเหมือนกำลังเหนื่อยและอิดโรย โดยต้นเสียงน่าจะอยู่ห่างพวกตนไปแค่ 5-10 เมตรเท่านั้น แต่เมื่อหันไปมองกลับไม่เจอใคร และพยายามสอบถามกันเองก็ยืนยันว่าทุกคนในทีมไม่ได้มีใครพูดว่าช่วยด้วย แต่หลังจากตามหากลับไม่เจออะไร 

ตนมีความเชื่อว่าเป็นเสียงผู้สูญหายที่พยายามตะโกนขอความช่วยเหลือ ซึ่งตนก็ไม่มั่นใจว่ามีอะไรบังตาพวกตนอยู่หรือไม่ เพราะตนก็มั่นใจว่าได้ยินเสียงชัดเจน แต่กลับไม่พบร่องรอยของมนุษย์ ซึ่งมีความเชื่อว่าอาจจะเป็นเสียงของผู้สูญหาย พวกเขาอาจจะเห็นตน แต่คนอาจจะไม่เห็นพวกเขาเพราะถูกสิ่งลี้ลับบังตาอยู่ 

ขณะเดียวกัน พล.ท.ฉลองชัย ชัยยะคำ แม่ทัพภาคที่ 3 สั่งการให้ พ.อ.ธำรงศักดิ์ บุญทักษ์ ผู้อำนวยการกองกิจการพลเรือนกองทัพภาคที่ 3 (ผอ.กกร.ทภ.3) นำกำลังทหารพร้อมเฮลิคอปเตอร์เข้าสนับสนุนเพื่อเร่งค้นหาผู้ชาวบ้านที่สูญหาย 

นอกจากนี้ ยังมีเฮลิคอปเตอร์จากสำนักงานตำรวจแห่งชาติ (ตชด.31) ได้ร่วมสนับสนุนการค้นหาทางอากาศ อีก 1 ลำ โดยในช่วงเช้าได้นำเครื่องบินสำรวจป่าเข้าถ้ำอภัย ซึ่งเป็นจุดศูนย์หายทั้ง 4 คน พร้อมบินโดยรอบป่าและบริเวณลำธารปอยน้อย ลำธารปอยใหญ่ เพื่อให้ผู้สูญหายได้ยินเสียงเครื่องเฮลิคอปเตอร์ เป็นเวลากว่า 1 ชม. แต่ปรากฏว่าแต่ยังไม่พบผู้สูญหาย 

ขณะที่เฮลิคอปเตอร์บินวนสำรวจนั้นปรากฏว่าพบกลุ่มขวันไฟลอยขึ้นมาจากป่าด้านล่าง ซึ่งทีแรกคิดว่าเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือจากผู้สูญหาย แต่จากการตรวจสอบเป็นสัญญาณของเจ้าหน้าที่เดินเท้าเท่านั้น