ผัวฉุน เมียใช้เชือกมัดขาลูกไม่ให้คลานจนร้องไห้ คว้าพลั่วตีหัวเมียปูด

เมียใช้เชือกมัดขาลูกไม่ให้คลาน จนลูกร้องไห้ ผัวฉุนใช้พลั่วตีหัวเมียปูด ร้อนถึงตำรวจต้องมาเป็นกาวใจ 

วันที่ 19 เมษายน 2567 เวลา 15.20 น. ขณะที่ ด.ต.กิตติพงษ์ จันทร์นวล และด.ต.ประวิทย์ป้องภักดี ผบ.หมู่ป.สภ.เมืองอุดรธานีปฏิบัติหน้าที่สายตรวจ 191 ในเขตพื้นที่รับผิดชอบ ได้รับแจ้งจากศูนย์วิทยุร่มโพธิ์ทอง มีเหตุผัวทำร้ายเมียได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ อยู่บริเวณ หมู่ 14 ชุมชนเก่าจาน เขตเทศบาลนครอุดรธานี จึงพร้อมด้วยอาสากู้ภัยมูลนิธิอุดรสว่างเมธาธรรมรุดไปตรวจ

ในที่เกิดเหตุ พบ น.ส.มณฑิตา โยพิณ อายุ 38 ปี ชาวตำบลหนองสว่าง อ.หล่มสัก จ.เพชรบูรณ์ นั่งอุ้มลูกสาววัย 10 เดือน อยู่ข้างวัดธรรมเสนา ได้รับบาดเจ็บศีรษะโน มีอาการมึนหัว พร้อมกับเล่าว่าถูกนายสมภาร อายุ 42 ปี สามีเป็นคนทำร้าย โดยใช้พลั่วตีที่ศีรษะ เนื่องจากตนเอาเชือกที่ทำด้วยผ้ามัดขาลูกสาว และส่วนปลายอีกข้างมัดใส่กับแขนของตน เนื่องจากกลัวว่าลูกสาวจะคลานหนีไป หากตนเผลอหลับไปตื่นขึ้นมาจะไม่เห็นลูก พอลูกสาวคลานไปไหนไม่ได้ ลูกสาวก็ร้องไห้ ทำให้สามีโมโหเอาพลั่วมาตีที่หัวตน พร้อมทั้งเอากำปั้นทุบหัวซ้ำ แถมยังขู่เอาเหล็กมาแทงหลัง จากนั้นตนก็อุ้มลูกสาวหนีออกมาหน้าวัด ยืมมือถือของชาวบ้านโทรศัพท์หาตำรวจขอความช่วยเหลือ

ส่วนนายสมภาร เล่าว่า ตนมีอาชีพเป็นช่างเชื่อม วันนี้ตนไปรับจ้างเชื่อมหลังคาบ้านญาติ ได้ยินเสียงลูกสาวร้องไห้ จึงได้ลงมาดูเห็นภรรยาเอาเชือกผูกขาลูกสาวเอาไ ว้จึงได้ต่อว่าภรรยาแล้วก็กลับไปทำต่อ ไม่นานลูกสาวก็ยังร้องไห้อีก ก็เลยลงมาดูอีกก็พบลูกสาวโดนมัดขา ด้วยความโมโหจึงได้ดุภรรยาว่า “แค่นี้ดูลูกไม่ได้” ส่วนภรรยาได้พูดขึ้นมาจะหนีไปไม่อยู่ด้วย แล้วตนก็บอกให้ไปเลย แต่ต้องเอาลูกไว้ ด้วยความโมโหจึงได้หยิบพลั่วตีหัวเมีย 1 ครั้งแ ต่ไม่แรง เพื่อสั่งสอนเมียเท่านั้นเอง ยอมรับทะเลาะกับเมียบ่อยครั้ง สุดท้ายตนก็กลับขอคืนดีกับเมียตลอด

ด้านอาของนายสมภาร เล่าว่า ผัวเมียคู่นี้จะทะเลาะกันประจำ ส่วนใหญ่เมียจะหาเรื่องผัวตลอด จะถามเอาแต่เงิน เพราะผัวหาเงินไม่พอใช้จ่ายในครอบครัว มาวันนี้ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง ที่ภรรยาเอาเชือกมัดขาลูกสาวไว้ไม่ให้คลานไปไหน ทำให้เด็กร้องไห้ ผัวเห็นลูกร้องไห้ก็ไม่พอใจ เกิดการโต้เถียงด่ากัน พร้อมกับได้ลงมือทำร้ายกัน เวลาทะเลาะกันฝ่ายเมียจะอุ้มลูกสาวหนีออกจากบ้านไป ฝ่ายผัวก็ไปตามกลับคืนมาตลอด โดยตนสงสารเด็ก อยากเอาไปให้ญาติฝ่ายชายดูแลเลี้ยงแทน

ตำรวจได้เจรจาเกลี่ยกล่อมให้สามีและภรรยาปรับความเข้าใจกัน โดยสามีขึ้นไปบนรถพยาบาลหอมลูกสาวก่อน แล้วก็ไปหอมแก้มภรรยาขอโทษด้วย เพื่อให้ภรรยาหายโกรธ แต่ภรรยายังไม่หายโกรธ จึงได้อุ้มลูกสาวเดินออกมาจากหน้าวัดประมาณ 200 เมตร ไปนั่งริมถนน ตำรวจจึงได้ขับรถตามพูดเกลี้ยมกล่อมให้กลับบ้านและควรสงสารลูกสาว หากมานั่งอยู่แบบนี้ จึงได้ไปบอกสามีให้มารับเมียกลับบ้าน ไม่นานนายสมภารก็เดินมาชวนเมียกลับบ้าน แต่เมียยังมีอาการงอนอยู่ แต่สุดท้ายก็ยอมเดินกลับบ้านไปกับสามี.