ชายเข้าป่าไปหาเก็บเห็ด หลงป่าชายแดนไทย–กัมพูชา ต้องกินใบไม้แทนข้าว 3 วัน ก่อนไปพบชาวบ้านที่เข้าไปทำไร่ ขอให้ช่วยนำตัวส่งกลับบ้านรอดชีวิตปาฏิหาริย์
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นางวิไล โคตะกา อายุ 52 ปี ได้เปิดเผยว่า นายจ่อย โคตะกา อายุ 48 ปี สามีซึ่งชาวบ้านทุ่งยาว หมู่ 4 ต.ละลาย อ.กันทรลักษ์ จ.ศรีสะเกษ ซึ่งได้ขึ้นเขาเข้าป่าไปหาเก็บเห็ดที่บริเวณน้ำตกวังใหญ่ อ.กันทรลักษ์ ตั้งแต่เมื่อวันที่ 16 พ.ย.ที่ผ่านมา และได้พลัดหลงป่าหายไปนาน 3 วัน
นางวิไล เล่าว่า เมื่อวันที่ 16 พ.ย.65 ตนกับสามีคือนายจ่อยได้พากันออกมาหาขุดมันที่บริเวณใกล้กับน้ำตกวังใหญ่ พอขุดมันเสร็จแล้วนายจ่อยบอกกับตนว่าให้รออยู่ตรงนี้จะเข้าป่าไปหาเก็บเห็ดมาฝากลูกเขย จากนั้นนายจ่อยได้เดินเข้าป่าไปตนรออยู่จนค่ำไม่เห็นนายจ่อยกลับออกมาจากป่า จึงคาดว่านายจ่อยคงจะหลงป่าจึงได้เดินทางกลับมาบ้านและแจ้งให้ผู้ใหญ่บ้านทราบ ซึ่งผู้ใหญ่บ้านได้รายงานให้นายอำเภอกันทรลักษ์ทราบ ต่อมาเช้าวันที่ 17 พ.ย.65 นายอำเภอกันทรลักษ์ได้ประสานงานกับหน่วยทหารเจ้าหน้าที่ป่าไม้ร่วมกับ อส.อ.กันทรลักษ์และผู้นำหมู่บ้านชาวบ้านร่วมกันเดินปูพรมออกค้นหานายจ่อย แต่ว่าไม่พบตัว
จนกระทั่งช่วงเย็นวานนี้ (18 พ.ย.) ขณะที่นายสุกิจ เหลืองสกุลไทย นายอำเภอกันทรลักษ์กำลังเยี่ยมให้กำลังใจกับคณะเจ้าหน้าที่ที่ออกปฏิบัติการค้นหานายจ่อยและให้กำลังใจนางวิไลอยู่นั้น ได้มีเจ้าหน้าที่เข้ามารายงานให้นายอำเภอกันทรลักษ์ทราบว่าได้พบตัวนายจ่อยที่กำลังตามหาตัวแล้ว โดยขณะนี้นายจ่อยอยู่ที่บ้านของนางลอน ถือผล อายุ 47 ปี ซึ่งเป็นบ้านของน้องสาวนางวิไลภรรยาของนายจ่อย ทำให้นางวิไลกับญาติพากันดีใจมากที่ทราบข่าวว่านายจ่อยปลอดภัยแล้ว นายอำเภอกันทรลักษ์และคณะเจ้าหน้าที่จึงได้พากันเดินทางไปที่บ้าน โดยนายอำเภอกันทรลักษ์ได้สั่งการให้เจ้าหน้าที่พยาบาล รพ.สต.ละลาย ให้มาตรวจสุขภาพของนายจ่อยเพื่อความปลอดภัยด้วย เมื่อไปถึงพบว่านายจ่อยนั่งอยู่ใต้ถุนบ้านยังคงสวมเสื้อผ้าชุดเดิม นายอำเภอกันทรลักษ์ได้เข้าไปเยี่ยมนายจ่อยและพบว่าตามแขนทั้ง 2 ข้างของนายจ่อยมีรอยยุงกัดและรอยใบไม้ขีดข่วนตามแขน เจ้าหน้าที่ รพ.สต.ละลายได้ทำการตรวจร่างกายของนายจ่อยพบว่าสภาพร่างกายปกติดีทุกอย่าง ไม่มีอาการเจ็บป่วยอ่อนเพลียแต่อย่างใด
นายจ่อย เล่าว่าเมื่อวันที่ 16 พ.ย.65 ตนเดินเข้าไปในป่าเพื่อที่จะหาเก็บเห็ดขอนมาเป็นของฝากให้ลูกเขยชาว จ.อุบลราชธานี ที่มาเยี่ยมตนและครอบครัวจะได้นำเอาเห็ดไปเป็นอาหาร ตนเดินเข้าป่าลึกเข้าไปเรื่อยๆ และเก็บเห็ดได้จำนวนมากจนเต็มกระสอบปุ๋ย แต่ว่าพอใกล้จะมืดค่ำไม่สามารถที่จะหาทางกลับออกมาจากป่าได้ จึงได้พักนอนในเพิงถ้ำเก็บใบไม้ในป่ามากินเป็นอาหาร และดื่มน้ำจากลำธารประทังชีวิต พอรุ่งเช้าอีกวันก็เดินไปเรื่อยๆ เพื่อหาทางออกจากป่าจนค่ำมืดก็พักนอนใต้ต้นไม้กินใบไม้ประทังชีวิตอีก
จนถึงรุ่งเช้าวันนี้ (18 พ.ย.65) ตนก็ได้เดินหาทางออกจากป่าไปเรื่อยๆ พอช่วงบ่ายใกล้ค่ำได้พบว่ามีถนนในป่า ตนจึงได้เดินไปตามถนนและได้พบกับชาวบ้านสามเส้า ต.ละลาย ที่เข้ามาทำไร่ในป่าตนจึงเข้าไปขอความช่วยเหลือขอนั่งรถ จยย.ออกมาด้วย และขอให้ชาวบ้านสามเส้าผู้ใจดีมาส่งตนที่บ้านก่อซึ่งเป็นบ้านน้องสาวของนางวิไลภรรยาของตน ระหว่างที่ตนหลงป่าอยู่นั้นตนไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดกลัวแต่ว่าจะไม่ได้กลับบ้านเท่านั้น และขอบคุณทุกคนที่ให้การช่วยเหลือ
