พี่ลากไส้น้องฆ่ายายยัดถัง ยัวะห้ามมีแฟน ตาช็อกค่าเทอม 7 หมื่นไม่กระตุกสำนึก (คลิป)

จากกรณีพบศพ นางสมศรี ม่ามกระโทก อายุ 62 ปี ชาวบ้าน อ.แก่งคอย จ.สระบุรี ถูกหลานสาววัย 17 ปี นางสาวอรอนงค์ และแฟนหนุ่มวัย 23 ปี นายปฏิพล ชาว จ.ตาก ที่เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรก ร่วมกันฆ่าภายในห้องพัก จ.นครราชสีมา แล้วอำพรางศพด้วยการพันธนาการ ยัดใส่ถังพลาสติกสีฟ้าลักษณะคล้ายถังขยะ 200 ลิตร ก่อนนำไปทิ้งในพงหญ้าเชิงเขาชะโอย หมู่ 10
ต.เขาพระ อ.เดิมบางนางบวช จ.สุพรรณบุรี

ล่าสุด วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2565 นายดำรงค์ ม่ามกระโทก สามีของนางสมศรี ผู้เสียชีวิต เป็นของผู้ก่อเหตุหญิง เดินทางเพียงลำพังตั้งแต่ 02.00 น. โดยรถไฟโดยสาร จากสถานีรถไฟแก่งคอย จ.สระบุรี มาถึงสถานีรถไฟสามเสน กรุงเทพมหานคร เวลา 05.00 น. แล้วเดินทางต่อมายังสถาบันนิติเวชโรงพยาบาลตำรวจ กรุงเทพมหานคร ในเวลา 06.30 น. โดยมีหลานชายและญาติ 2 คนไปรับ เพื่อมาเดินเรื่องเอกสารรับศพกลับไปประกอบพิธีทางศาสนาที่ วัดราษฎร์พัฒนา ต.แก่งคอย อ.แก่งคอย จ.สระบุรี

จนกระทั่งเวลา 11.30 น. ถึงจะมีการเดินเรื่องเอกสารเสร็จสิ้น เนื่องจากต้องมีการนำหลักฐานผลการชันสูตรศพอย่างละเอียด ผลการตรวจดีเอ็นเอและเอกสารระบุตัวตนของนางสมศรีมายื่น เพราะเดิมทีศพของนางสมศรีเป็นศพนิรนาม ตามที่ได้นำเสนอไปตั้งแต่แรกว่าตอนพบศพไม่มีหลักฐานหรือเอกสารใด ๆ ที่สามารถระบุตัวตนของศพ จึงอาจจะต้องใช้เวลารอนานพอสมควร และทำให้ในใบแจ้งตายซึ่งออกโดยสถาบันนิติเวช รพ.ตำรวจ ระบุสาเหตุการเสียชีวิตว่า "ไม่สามารถระบุเหตุตายได้ เนื่องจากศพเน่าเปื่อยเปลี่ยนสภาพ"

จากนั้นเวลา 11.40 น. นายดำรงค์ พร้อมญาติก็ได้มีการจุดธูป 3 ดอกไหว้พระนาคปรกที่สถาบันนิติเวช โรงพยาบาลตำรวจ ซึ่งตามความเชื่อ พระนาคปรกเป็นพระพุทธรูปที่สักการบูชาประจำวันของคนเกิดวันเสาร์

นายดำรงค์ บอกว่า เหตุผลที่มีการไหว้พระนาคปรกนั้น ไม่ได้มีความหมายอะไรมากมาย แค่ขอพรให้พระคุ้มครองและเมตตาดวงวิญญาณของภรรยาก็เท่านั้น ซึ่งตลอด 5 วันที่ผ่านมา หลังทราบว่าภรรยาเสียชีวิต ตนยอมรับว่าไม่มีวันไหนนอนหลับเต็มอิ่มเลยสักคืน เพราะมีหลายอย่างให้ต้องคิด ทั้งช่วงแรกก็เรื่องคดีความเป็นห่วงหลาน และเสียใจที่ภรรยาเสียชีวิตด้วย ต่อมาก็เรื่องการจัดเตรียมงานศพให้ภรรยา แม้แต่เวลาทำบุญให้ภรรยาก็ยังไม่มี เพราะเดิมทีจะไปตั้งศพที่ อ.โชคชัย จ.นครราชสีมา ซึ่งเป็นบ้านเกิดของตนและเป็นที่ที่ตนกับภรรยาพบรักกัน แต่เนื่องจากละแวกนั้นมีเรื่องสถานการณ์โควิด-19 จึงไม่เอื้ออำนวย ก็เลยเปลี่ยนมาหาวัดในพื้นที่ อ.แก่งคอย จ.สระบุรี 

ตอนแรกช่วงที่ยังทำใจไม่ได้ ก็ตั้งใจไว้ว่าจะสวดแค่ 1 คืนแล้วเผาเลย เพราะยิ่งเก็บไว้นานก็ยิ่งทรมานหัวใจ ยิ่งทำให้คิดถึงทั้งภรรยาและพฤติกรรมของหลาน แต่เมื่อระยะเวลาผ่านไป ก็รู้สึกว่าจิตใจเริ่มนิ่ง เริ่มทำใจขึ้นได้บ้าง จึงเปลี่ยนมาเป็นสวด 2 คืน คือเริ่มคืนแรกในวันนี้ 19 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา 18.30 น. และจะมีพิธีฌาปนกิจศพในวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2565 เวลาประมาณ 14.00 น. ที่วัดราษฎร์พัฒนา ต.แก่งคอย อ.แก่งคอย จ.สระบุรี

แต่ละวันมันเครียดมาก กว่าจะผ่านไปได้ต้องต่อสู้กับความรู้สึกหนักพอสมควร เชื่อว่าดวงวิญญาณของภรรยายังคงอยู่ในห้องพักที่ จ.นครราชสีมา ซึ่งเป็นจุดที่เสียชีวิตและเป็นจุดที่ภรรยาผูกพันอีกจุดหนึ่ง เพราะฉะนั้นตามที่ชาวบ้านบริเวณนั้นบอกว่าเห็นภรรยาของตนไปเล่นกับแมวบ้าง เดินบนถนนบ้างในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2565 ซึ่งมารู้ภายหลังว่าเสียชีวิตตั้งแต่วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2565 นั้น ตนก็มองว่าเป็นไปได้ว่าจะเป็นดวงวิญญาณของภรรยา

นอกจากนี้ เส้นทางรักของตนกับนางสมศรี ตั้งแต่แรกเริ่มพบรักจนถึงวันพลัดพราก ตนได้เข้าไปเรียนชั้นมัธยมที่โรงเรียนใน อ.เมือง จ.นครราชสีมา และเมื่อจบชั้น ม.6 ก็เริ่มทำงานเป็นลูกจ้างอยู่ในสถานีรถไฟนครราชสีมา ปี 2540 ระหว่างที่ตนยังเป็นลูกจ้างของสถานีรถไฟนครราชสีมาและยังโสด ก็ได้พบรักกับนางสมศรีที่สถานีรถไฟนครราชสีมา ตนก็พยายามที่จะมีลูกกันมาโดยตลอด แต่ไม่สำเร็จ รู้ความจริงภายหลังว่านางสมศรีทำหมันถาวรไปตั้งแต่คลอดนางเจริญศรีไปแล้ว บังเอิญว่าในปี 2546 นางเจริญศรี ลูกของ นางสมศรีตั้งครรภ์นางสาวอรอนงค์ ซึ่งเป็นลูกที่ ปี 2549 นางเจริญศรีปรึกษากับตนและนางสมศรีว่ากลัวจะเลี้ยงลูกทั้งหมด 4 คนไม่ไหว ตนก็เลยตัดสินใจแบ่งเบาภาระด้วยการรับ นางสาวอรอนงค์มาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ตนทั้งคู่เลี้ยงดูนางสาวอรอนงค์เป็นเหมือนลูกแท้ ๆ ให้การศึกษา ให้ชีวิต ให้ทุกอย่างที่สามารถให้ได้ แม้ว่าจะไม่ได้มีการจดทะเบียนรับเป็นลูกบุญธรรมก็ตาม แต่ก็ไม่เคยคิดว่านางสาวอรอนงค์เป็นลูกบุญธรรมเลยสักนิด และเมื่“นางสาวอรอนงค์สำเร็จการศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาจากโรงเรียนในพื้นที่ อ.แก่งคอย จ.สระบุรี ตนก็ตั้งใจไว้ว่าจะให้ ไปเรียนต่อระดับมัธยมที่โรงเรียนรัฐบาลในพื้นที่ อ.โชคชัย จ.นครราชสีมา และไปพักอยู่อาศัยที่บ้านของหลานแท้ ๆ ของตนอีกคน

 

 

แต่นางสาวอรอนงค์บอกว่าอยากเรียนโรงเรียนเอกชน ด้วยความรักและสามารถให้ได้ทุกอย่าง จึงยอมให้เรียนโรงเรียนเอกชนตามที่ต้องการ แต่ด้วยความที่โรงเรียนเอกชนส่วนใหญ่มันจะอยู่ใน อ.เมือง จ.นครราชสีมา ทำให้นางสมศรีตัดสินใจพานางสาวอรอนงค์ออกมาเช่าห้องพักอยู่ใกล้ตัวเมือง ใกล้กับโรงเรียนเอกชนที่เลือกเรียน โดยที่ช่วงกลางวันหลังจากไปส่งนางสาวอรอนงค์ที่โรงเรียนด้วยรถซาเล้งเสร็จ นางสมศรีจะขับรถซาเล้งคันที่จอดอยู่หน้าห้องพักไปตระเวนหาขวดตามถังขยะ ตามข้างถนนมาขายเพื่อช่วยตนหาเงินไปจ่ายค่าเทอมให้ เทอมละประมาณ 70,000-73,000 บาท แล้วสุดท้ายนางสาวอรอนงค์ที่ตนรักดั่งแก้วตาดวงใจก็กลายเป็นฆาตกร

 

 

ต่อมาในเวลา 14.30 น. ครอบครัวก็ได้นำโลงศพของนางสมศรีพร้อมรูปถ่ายมาวางไว้ที่ศาลาวัดราษฎร์พัฒนา ต.แก่งคอย อ.แก่งคอย จ.สระบุรี นางเจริญศรี ลูกสาวของนางสมศรี และแม่แท้ ๆ ของนางสาวอรอนงค์ ผู้ก่อเหตุ เปิดใจว่า ตอนนี้ยังคงทำใจกับการสูญเสียทั้ง 2 คนไปไม่ได้ เพราะขนาดศพของแม่ ตนก็ไม่มีโอกาสได้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย ขณะเดียวกันลูกสาวที่อยู่ในสถานพินิจ จ.สุพรรณบุรี ก็ยังรอศาลฯตัดสินว่าจะต้องรับโทษอย่างไร ซึ่งตนได้มีโอกาสคุยกับลูกแค่ครั้งเดียวคือเช้าของวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2565 ที่ศาลเยาวชน จ.สุพรรณบุรี

ส่วนเรื่องของกระแสสังคมยังคงมีการวิพากษ์วิจารณ์ เรื่องที่แม่ของผู้ก่อเหตุทั้ง 2 คนต่างออกมาบอกว่าลูกตัวเองเป็นคนดี ตนยอมรับว่าครั้งแรกที่ได้ยิน นางฟ้าใส แม่ฝ่ายชายพูดก็โกรธเหมือนกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ตนได้คิดไตร่ตรองมากขึ้น จนวันนี้ทำให้เข้าใจหัวอกแม่ว่าเป็นธรรมชาติของโลกที่ผู้เป็นแม่จะมองว่าลูกตัวเองเป็นคนดี อย่างตนเอง วันนี้ก็ยังมองว่าลูกสาวเป็นคนดีอยู่ แม้ว่าลูกสาวจะเป็นคนลงมือบีบคอยาย เพราะฉะนั้นสิ่งที่ทำได้ก็คือทำใจยอมรับ ส่วนตัวก็พร้อมจะให้อภัยทั้ง 2 คน ไม่ถือโทษโกรธแค้น ขอให้เรื่องมันจบแค่นี้ แต่หากเป็นไปได้ก็อยากให้นายปฏิพลคนที่ทำให้ตาย เข้ามากราบขอมาศพนางสมศรีสักครั้ง เพื่อที่ดวงวิญญาณของแม่จะได้ให้อภัยและอโหสิกรรม ไม่ต้องมีบ่วงผูกอาฆาตต่อกันตามความเชื่อของคนไทย

ตนยืนยันคำเดิมว่าหากวันใดทั้งคู่พ้นโทษออกมาแล้วได้รับอิสระ ตนก็ยินดีหากจะกลับไปคบหาดูใจกันต่อ เพราะที่ผ่านมาตนไม่เคยปิดกั้นอยู่แล้ว หรือหากลูกจะกลับมาอยู่กับตน ตนก็ยินดี เช่นเดียวกับคุณตาหรือ เพราะก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่อง ตากับแม่เคยคุยกับตนเรื่องแผนอนาคตของนางสาวอรอนงค์ว่าหากหลานเรียนจบ มีงานทำและโตพอที่จะทำดูแลตัวเองได้ จะซื้อบ้านหลังที่เช่าอยู่ปัจจุบันที่ จ.สระบุรี ให้เป็นของขวัญกับหลาน ส่วนตากับแม่หลังเกษียณก็จะย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ จ.นครราชสีมา กลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่น

สุดท้ายตนเองในฐานะลูกสาวก็อยากจะบอกกับแม่ว่า "แม่เหนื่อยแล้ว กลับมาบ้านแล้ว ถึงเวลาได้พักผ่อน ขอให้ดวงวิญญาณของแม่คุ้มครอง น.ส.อรอนงค์ หลานสาวที่ฆ่าตัวเองตลอดไป จนกว่าเขาจะช่วยเหลือตัวเองได้ ขอให้แม่ปกปักษ์รักษา คุ้มครองเขาและไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้ว"

ด้านนางสาวอราวดี วัยวัฒถา อายุ 20 ปี พี่สาวของนางสาวอรอนงค์ ผู้ก่อเหตุ เปิดเผยว่า หลังจากที่ยายกับตามารับนางสาวอรอนงค์ไปเลี้ยงที่ จ.สระบุรี ตนก็ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อกับน้องสาวอีกเลยตลอดเกือบ 15 ปี จึงไม่รู้ว่าน้องเปลี่ยนไปขนาดไหน จนกระทั่งช่วงวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2565 ตนเล่นเฟซบุ๊กและเห็นข่าวฆ่ายัดถังขยะผ่านหน้าฟีดเยอะมาก แต่ไม่ได้สนใจ เพราะปกติไม่ได้เป็นคนดูข่าว จึงเลื่อนผ่าน ต่อมาวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2565 ตอนเช้าแม่โทรมาบอกว่าน้องสาวฆ่ายาย ตอนนั้นตนก็ตกใจมาก แต่ก็นึกไม่ออกว่าฆ่าได้อย่างไร

จากนั้นตนไปโรงพักกับแม่ ถึงรู้พฤติการณ์ของน้องสาวว่าทำการฆ่ายัดถังอย่างเลือดเย็น ส่วนตัวคิดไม่ถึง ไม่อยากเชื่อเลยว่าน้องสาวจะมีความคิดที่จะทำแบบนั้น จนกระทั่งได้ยินจากข่าวว่าแรงจูงใจส่วนหนึ่งมาจากความเก็บกดที่ถูกยายดุด่าและห้ามเรื่องความรัก จึงทำให้ตนเข้าใจความรู้สึกของน้องสาว เนื่องจากที่ผ่านมามีอยู่ช่วงหนึ่งที่ตนอยู่กับยาย ก็รู้นิสัยของยายดีว่าจะเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ จู้จี้จุกจิก ขออนุญาตไปทำการบ้านกับเพื่อนข้างนอกก็ไม่ให้ไป แต่ก็ไม่เคยทำร้ายหลาน จึงอาจเป็นไปได้ที่น้องสาวอาจจะเก็บความรู้สึกนี้มาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นเป็นวัยรุ่นจึงหมดความอดทน และปลดปล่อยด้วยวิธีนั้น

สุดท้ายสิ่งเดียวที่ตอนอยากจะบอกกับน้องสาวคือในเมื่อดับฝันดับอนาคตของตัวเอง ก็รับเวรรับกรรมกับสิ่งที่ทำไป ส่วนกับดวงวิญญาณของยายก็ขอให้เป็นไปนางฟ้า ไม่ต้องทรมานแล้ว