ร่างพลทหารภานุพัฒน์ วีรบุรุษเนิน 350 กลับถึงบ้านเกิดแล้ว
ร่างพลทหารภานุพัฒน์ วีรบุรุษเนิน 350 กลับถึงบ้านเกิดแล้ว แม่เผยสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ทิ้งไว้ให้ คือโทรศัพท์ เคยสัญญาว่าจะให้โทรศัพท์แม่หลังจบสงคราม
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
จากเหตุปะทะเดือดบริเวณชายแดนไทย–กัมพูชา ด้านสมรภูมิเนิน 350 ใกล้ปราสาทตาควายจังหวัดสุรินทร์ เมื่อวันที่ 16 ธ.ค.2568 ส่งผลให้กองทัพไทยต้องสูญเสียกำลังพลอีก 2 นาย คือจ่าสิบเอกสำเริง คลังประโคน และพลทหารภานุพัฒน์ เสาร์สา หรือ พลทหารวุ่น สังกัดกองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 23 (ร.23พัน.3)
ล่าสุดเมื่อเวลา 12.09 น.วันที่ 21 ธ.ค.68 ร่างของพลทหารภานุพัฒน์ หรือ พลทหารวุ่น เดินทางมาถึงวัดกลาง ตำบลห้วยเหนือ อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ
กองทหารเกียรติยศได้ตั้งแถวเป่าแตรรับเพื่อสดุดีวีรกรรมของผู้กล้าเป็นภาพอันสงบสำรวม และเปี่ยมด้วยความอาลัย มีข้าราชการพี่น้องประชาชนและญาติพี่น้องมาตั้งแถวรอรับอย่างเนืองแน่น หลังจากนั้นแม่ น้องๆ ญาติพี่น้องขอขมาศพรดน้ำศพตามประเพณี บรรยากาศเป็นไปด้วยความโศกเศร้า
นางพิชญ์สินี เสาร์สา แม่ของพลทหารภานุพัฒน์ เปิดเผยว่า หลังจากได้ข่าวว่าน้องเสียชีวิต ตนก็เกิดทรุดเข้ารพ.ทันที และตนก็ได้ยิงเสียงน้องอยู่ตลอดเวลา เสียงเหมือนน้องเหนื่อยมาก น้องจะถามแม่ “แม่อยากให้น้องรอดหรือตาย” ตนก็ตอบกลับไปว่าอยากให้รอด นอกจากนี้ตนยังได้กลิ่นธูปและกลิ่นตัวน้อง ซึ่งตนจำได้เพราะเวลาน้องกลับมาบ้าน ตนก็จะซักเสื้อผ้าให้เลยจำกลิ่นตัวน้องได้
ระหว่างที่ยังไม่ได้ร่างน้องกลับมา ตนอธิษฐานอยู่ตลอดเวลาว่า “อยากให้ไทยได้รับชัยชนะยึดเนิน 350 ให้ได้ เพราะถ้าไทยชนะ เราจะได้ศพน้องกลับมาอย่างแน่นอน” สิ่งสุดท้ายที่น้องเป็นห่วงที่สุด ก็น่าจะเป็นเรื่องสุขภาพแม่ ห่วงให้แม่กินยา ห่วงครอบครัวและน้องๆว่าจะกินจะอยู่ยังไง อพยพไปอยู่ที่ไหน การอพยพยได้เยียวยาไหม น้องห่วงแม่ว่าแม่จะมีเงินซื้ออะไรกินไหม ตอนที่แม่อพยพออกมาจากบ้านตอนแรก แม่คิดว่าน้องยังจะไม่ได้ขึ้นไปเนิน 350 อีก เพราะประโยคที่น้องทิ้งท้ายไว้คือ “ลงมาพักแล้วนะเพื่อจะมาวางแผนไหม”
นางพิชญ์สินี กล่าวต่อไปอีกว่า ตนคิดถึงคำพูดของน้องวุ่น ที่พูดว่าไม่อยากจะกลับบ้านแล้ว “เพราะเค้ารักประเทศไทยไปแล้ว เค้ารักชาติ เค้าอยากทำหน้าที่ตรงนี้ ยิ่งรู้ว่ากัมพูชาอยากได้ประเทศไทยยิ่งจะไม่ยอม” ตนได้ยินแบบนี้เลยเผื่อใจไปแล้ว ตอนนี้ตนรู้สึกภูมิใจกับลูกมากๆที่สละชีพเพื่อชาติและรบเพื่อแผ่นดินไทยเรา ตอนแรกที่ตนรู้ว่าลูกเสียชีวิต ตนรู้สึกผิด เพราะตนเป็นคนแนะนำลูกให้สมัครเป็นทหาร
นางพิชญ์สินี กล่าวอีกว่า ตนไม่รู้ว่าจะต้องทำบุญขนาดไหนถึงจะได้น้องวุ่นกลับมา ตนจะพยายามเข้มแข็ง จะทำบุญให้น้องวุ่นให้มากๆ สงกรานต์นี้ตนตั้งใจจะนุ่งขาวห่มขาวทำบุญให้เป็นระยะเวลา 1 เดือน อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ตนร้องไห้หนักคือ น้องวุ่นเคยจะให้โทรศัพท์เครื่องที่น้องใช้กับแม่ แต่ต้องเป็นหลังสงครามครั้งนี้จบลง พอมาวันนี้ตอนที่ตนไปรับศพน้อง เจ้าหน้าที่ทหารเอาโทรศัพท์น้องมายื่นให้แม่ พบว่าโทรศัพท์ไม่พังเลย เหมือนกับว่าน้องทำตามสัญญากับแม่แล้วว่าจะให้โทรโทรศัพท์เครื่องนี้กับแม่ ตอนนั่งรถนำร่างน้องกลับมา ตนก็ได้ยินเสียงน้องอยู่ตลาดว่า “แม่ร้องไห้ทำไมโทรศัพท์ก็ให้แล้ว”เหมือนกับน้องได้ทำสัญญาที่ให้กับแม่แล้ว
Advertisement
