กรณีเจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.บางปะอิน ได้ควบคุมผู้ก่อเหตุอายุประมาณ 50 ปี ทราบชื่อคือนายคำรณ เป็นคนขับรถบรรทุ ซึ่งขณะจะหลบหนีตกอยู่ข้างทางถนน เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ควบคุมตัว ส่วนในที่เกิดเหตุมีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส ส่งโรงพยาบาลราชธานีอย่างเร่งด่วน ทราบชื่อคือนายเตย ทองขาว อายุ 49 ปี
ที่เกิดเหตุบริเวณแคมป์คนงาน ซึ่งมีการซ่อมรถบรรทุกอยู่บริเวณ หมู่ 4 ตำบลบ้านหว้า อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เร่งนำคนเจ็บส่งโรงพยาบาลราชธานีอย่างเร่งด่วน อาการค่อนข้างสาหัส และเสียชีวิตในเวลาต่อมา
วันที่ 19 ก.ย. 64 ทีมข่าวลงพื้นที่ไปยังจุดเกิดเหตุ ลักษณะเป็นลานจอดรถสิบล้อ และลักษณะเป็นดิน มีรถสิบล้อจอดอยู่หลายคัน ห่างกันประมาณ 150 เมตร มีรถสิบล้อของนายคำรณ ผู้ก่อเหตุ จอดอยู่ ลักษณะลาดลงไปด้านล่างทางดิน
เวลา 18.45 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.บางปะอิน นำตัวนายคำรณ มาที่ สภ.บางปะอิน เพื่อที่จะเข้าห้องขัง โดยเมื่อรถของเจ้าหน้าที่มาถึง นายคำรณไม่ยอมลงจากรถ สังเกตเห็นสีหน้าค่อนข้างเครียด ระบุว่าขอสวมใส่หมวกกันน็อกปิดบังใบหน้าก่อน ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะนำมาให้
ต่อมาทีมข่าวพยายามสอบถามถึงต้นสายปลายเหตุ นายคำรณ นิ่งและไม่ตอบคำถามใด ๆ ก่อนเจ้าหน้าที่จะนำตัวเข้าห้องขังไป
นายพิศาล ฟักเขียว อายุ 47 ปี คนงานในแคมป์ เล่าว่า ช่วงที่เกิดเหตุตนเองไม่อยู่บริเวณแคมป์ แต่คนในแคมป์เล่าว่าช่วงที่เกิดเหตุเถ้าแก่กำลังนั่งอยู่บริเวณหลังรถ คนก่อเหตุลงมาจากรถ และมีการขอเงินเถ้าแก่จำนวน 1,000 บาท แต่เกิดปากเสียงกันจากนั้นจึงได้ชักอาวุธปืนมายิงใส่จำนวน 2 ครั้ง เถ้าแก่พยายามกระโดดผลัก แต่ล้มลงและถูกยิง นายคำรณมีการใช้ปืนข่มขู่ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย
จากนั้นนายคำรณ ผู้ก่อเหตุ เดินอย่างสบายใจ ขับรถสิบล้อพยายามจะหลบหนี แต่จังหวะนั้นมีรถขับสวนมา รถของผู้ก่อเหตุจึงตกลงข้างทางไป จนเจ้าหน้าที่จับกุมได้ในที่สุด ห่างจากจุดเกิดเหตุเพียง 150 เมตร
ก่อนหน้านี้ตนเองไม่ทราบว่าทั้งคู่เคยมีปัญหากันมาก่อนหรือไม่ เพราะปกติดี และตนเองไม่ค่อยรู้จักนายคำรณ ผู้ก่อเหตุ เพราะต่างคนต่างมาทำงาน ส่วนนายเตยผู้ตาย เป็นคนดี แบ่งปัน ช่วยเหลือลูกน้องตลอด ไม่เคยค้างเงิน มีแต่จะช่วยเหลือ
ช่วงเช้าตนเองยังนั่งพูดคุยกับนายเตย ผู้ตาย เห็นนายคำรณมาพูดคุยกับเถ้าแก่ โดยเถ้าแก่ยังบอกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเอา ลักษณะเหมือน นายคำรณมาทวงเงินค่าแรงหรือไม่ ไม่คิดว่าเถ้าแก่จะไปเร็วขนาดนี้ ไม่มีลางบอกเหตุด้วย ตนเองไม่ได้เป็นญาติกันยังทำใจไม่ได้ และไม่รู้จะพูดอย่างไร
