นับเป็นอีกเรื่องเศร้าที่แฟนเพจจิตอาสา “เส้นด้าย” ออกมาโพสต์ภาพวินาทีเข้าช่วย 2 แม่ลูก ซึ่งเป็นผู้ป่วยติดเตียง ซ้ำยังต้องมาติดเชื้อโควิด-19 อีกด้วย พร้อมข้อความบรรยายว่า “รักที่แข็งแกร่งไม่มีวันสิ้นสุด...รักที่แม่มีให้ลูก...หนึ่งในเคสที่เราเจอเมื่อคืน คือ คุณแม่วัย 78 ปี นอนอยู่ข้าง ๆ ลูกชายอายุ 51 ปี ที่เป็นโปลิโอ ทั้งคู่ติดเชื้อโควิด19
คุณแม่ต้องต่อสู้กับอาการป่วยของตัวเอง ดูแลลูกชายมาตลอด กระทั่งวันอังคารที่ผ่านมา คุณแม่อาการทรุดหนัก อ่อนแรงเหนื่อยง่าย ภาพที่เราเห็นตอนแรกคือ...ถึงแม้จะไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับตัวแล้ว แต่คุณแม่ก็ยังเอื้อมมือมาจับตัวลูกชายด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับเรียกชื่อลูกชายด้วยเสียงที่เบาเต็มที เพราะลูกชายที่ป่วยเป็นโปลิโอ ดิ้นอยู่ตลอดเวลา พยายามคลานไปกินน้ำที่หกอยู่บนพื้นเพื่อประทังชีวิต โดยบริเวณนั้นมีทั้งอุจจาระ และปัสสาวะของทั้งคู่
บ้านหลังนี้ห่างจากโรงพยาบาลขนาดใหญ่เพียง 1 กิโลเมตรเท่านั้น แต่ในสถานการณ์ปัจจุบันการไปโรงพยาบาลเป็นเรื่องยากลำบาก ยิ่งเป็นโควิด-19 ยิ่งไม่มีใครกล้าเข้าไปดู แม้ว่าจะมีใจสงสารแค่ไหนก็ตาม หลังได้รับแจ้ง ทีม #เส้นด้าย เร่งเข้าพื้นที่เพื่อช่วยเหลือเบื้องต้น หมอเพชร #หมอเส้นด้าย ที่เมื่อว่างจากงาน ก็จะหาเวลามาช่วยพวกเราอยู่เสมอ โดยมี #นักรบเส้นด้าย อย่างวินและเนส ที่เคยป่วยเป็นโควิด-19 และกลับมาช่วยเส้นด้ายในการผ่อนคลายสถานการณ์การระบาดมาเป็นผู้ช่วยของหมอเพชร
สภาพของทั้งคู่ขาดน้ำ และอาหารอย่างรุนแรง ร่างกายของคุณแม่เต็มไปด้วยรอยช้ำ ที่เกิดจากการลื่นล้มในบ้าน เส้นด้ายช่วยเหลือเบื้องต้นและประสานงานกับโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด วันนี้เราใช้รถกระบะคันแรกของเส้นด้ายที่ผ่านการช่วยเหลือคนมามากมายออกไปส่งแม่ลูกคู่นี้ เส้นด้ายขอบคุณโรงพยาบาลศิริราช ที่รับทั้งคู่เข้ารักษา เราหวังสุดหัวใจว่าทั้ง 2 คนจะปลอดภัย รักษาตัวจนหายดี และกลับมาบ้านที่มีเพียงกันและกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา และวันที่ทั้งคู่กลับมาบ้าน เราฝันว่าสังคมของเราจะดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ #ได้ที่ไม่ใช้เส้น #เส้นของคนไม่มีเส้น”
กระทั่งวันที่ 31 ก.ค.64 เวลาประมาณ 20.00 น. ทางเพจเส้นด้าย ได้เข้าไปหาทั้ง 2 คนเพื่อเข้าดูอาการ และตรวจหาเชื้อโควิด-19 แบบ ATK ก็พบว่าผลของทั้ง 2 คนติดเชื้อโควิด-19 จึงเร่งประสานนำตัวเข้าสู่ระบบการรักษาที่ รพ.ศิริราช ทันที ต่อมาช่วงเช้าของวันที่ 2 ส.ค.64 เวลาประมาณ 07.45 น. ทราบว่าผู้เป็นแม่ ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบที่โรงพยาบาลแล้ว เนื่องจากเชื้อโควิด-19 ลงปอด
ล่าสุดทีมข่าวอมรินทร์ ทีวี เดินทางมายังบ้านของผู้เสียชีวิต บ้านเลขที่ 158 ถนนวังหลัง 2 แขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กทม. พบว่าบ้านถูกปิดเงียบ อยู่ในช่วงรอประสานให้เจ้าหน้าที่เข้ามาฉีดพ่นฆ่าเชื้อ ส่วนบ้านของญาติอย่างหลานสะใภ้ที่อยู่ติด ๆ กัน ก็ปฏิเสธที่จะให้ข้อมูล
สำหรับไทม์ไลน์ของแม่ลูกคู่ดังกล่าว พบว่าวันที่ 25 ก.ค.64 เริ่มมีอาการเหมือนไข้หวัด นอนซม ปวดเมื่อยตามร่างกาย แม่บ้านที่ดูแลจึงไปซื้อยามากิน แต่ก็ไม่หาย
วันที่ 28 ก.ค.64 ยายหกล้มในห้องน้ำ จึงทำให้ไม่สามารถเดินได้ และเริ่มมีอาการทรุด หน้าเริ่มบวม ยังมีไข้เหมือนเดิม ส่วนลูกชายร่างกายอ่อนแรง แม่บ้านเองก็อาการทรุดหนัก
วันที่ 29 ก.ค.64 แม่บ้านเดินทางไปตรวจหาเชื้อที่ รพ.วิชัยเวช แยกไฟฉาย จึงทราบว่าติดเชื้อโควิด-19 และเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลทันที
วันที่ 30 ก.ค.64 ญาติพยายามประสานให้ยายไปตรวจที่ รพ.ศิริราช เพราะเป็นผู้ป่วยในอยู่แล้ว แต่เตียงเต็ม ทั้ง 2 คนก็ต้องนอนรักษาตัวตามอาการอยู่ที่บ้าน โดยที่ไม่มีใครเข้ามาดูแล เพราะกลัวว่าจะได้รับเชื้อโควิด-19 ไปด้วย
วันที่ 31 ก.ค.64 เวลา 19.00 น. ทีมเส้นด้าย ได้รับแจ้งจากหลานสะใภ้ ให้ช่วยเข้ามาตรวจหาเชื้อโควิด-19 และนำทั้ง 2 คนไปรักษา เวลา 20.00 น. ทีมเส้นด้าย 3 คน เดินทางเข้าไปยังบ้านของผู้ป่วย เพื่อประเมินอาการ และอีกส่วนหนึ่งประสานเรื่องเตียงกับ รพ.ศิริราช เพราะทั้งคู่เป็นผู้ป่วยในอยู่แล้ว ก็พบว่าคุณยายอยู่ในเกณฑ์สีเหลืองเข้ม ขาดน้ำ ขาดอาหาร อ่อนเพลีย ฟกช้ำตามตัว เดินไม่ได้ จึงให้น้ำเกลือ 100 มิลลิลิตรและวัดค่าออกซิเจนในเลือดอยู่ที่ 92 ต่ำกว่าปกติ ตรวจหาเชื้อแบบ ATK พบว่าติดเชื้อโควิด-19 และประเมินแล้วว่าเชื้อลงปอด
ส่วนลูกชายอยู่ในเกณฑ์สีเหลือง ไม่มีอาการอื่นบ่งชี้ว่าติดเชื้อโควิด-19 จึงได้ให้เกลือแร่และวัดค่าออกซิเจนในเลือดอยู่ที่ 90 ต่ำกว่าปกติ ตรวจหาเชื้อแบบ ATK พบว่าติดเชื้อโควิด-19 และประเมินแล้วว่าเชื้อลงปอด กระทั่งเวลา 22.00 น. เคลื่อนย้ายทั้ง 2 คนไปยัง รพ.ศิริราช
วันที่ 2 ส.ค.64 เวลา 06.11 น. คุณยายเสียชีวิต โดยแพทย์ระบุว่าปอดอักเสบจากการติดเชื้อโควิด-19 เวลา 13.00 น. ลูกสะใภ้ประสานนำร่างผู้เสียชีวิตไปฌาปนกิจศพ ที่วัดอมรินทรารามวรวิหาร แขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กทม.
น.ส.หรรษา ใจชื่น อายุ 30 ปี หรือ เนส หนึ่งในจิตอาสา “เส้นด้าย” ที่เข้าไปช่วยเหลือ 2 แม่ลูก กล่าวว่า ทันทีที่เข้าไปถึงบ้าน ก็พบกับหลานสะใภ้ออกมาเปิดประตูให้ ซึ่งภาพที่เห็นคือ “ยายจ๊อด” นอนไม่สวมเสื้อ ใส่แค่กางเกงบอล 1 ตัว อยู่บริเวณพื้นบ้านติดกับประตูหน้าบ้าน โดยศีรษะติดอยู่ใต้โต๊ะไม้ เหมือนจะพยายามลุกขึ้น แต่ลุกไม่ได้ ทำให้หน้าผากเต็มไปด้วยรอยเขียวช้ำ คาดว่าคงจะกระแทกกับโต๊ะไม้ที่อยู่เหนือศีรษะมานานหลายวัน
ส่วน “ลุงโอ๋” ผู้เป็นลูกชาย สวมเสื้อและกางเกง นอนดิ้นอยู่บนพื้นข้าง ๆ ยายจ๊อด พร้อมร้องครางตลอดเวลา เนื่องจากไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ก่อนที่จะเห็นว่าค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปกินน้ำที่หกอยู่บนพื้นเพื่อประทังชีวิต ซึ่งบริเวณนั้นเต็มไปด้วยปัสสาวะและอุจจาระของทั้งคู่ จึงทำให้ยากที่จะประเมินอาการเบื้องต้นได้ แต่รู้ว่าทั้งคู่ดูอ่อนแรงมาก ๆ แล้ว
ในทันที่ “ลุงโอ๋” เห็นว่ามีทีมงานสวมชุด PPE ยืนอยู่หน้าบ้าน ระหว่างที่รออีกทีมประสานกับ รพ.ศิริราช ก็เห็นได้ชัดว่าแววตาที่ลุงมองออกมา บ่งบอกถึงความต้องการการช่วยเหลืออย่างมีความหวัง เพราะลุงไม่ละสายตาจากทีมงานแม้แต่น้อย หลังจากนั้นทีมงานก็เข้าไปประเมินอาการเบื้องต้น ตนยอมรับว่าเป็นอีกเคสที่เห็นแล้วจุกหัวใจมาก ๆ จึงรีบพาทั้ง 2 คนขึ้นรถ โดยให้คุณยายนอนหนุนตัก ตนก็พยายามสะกิดตลอดเวลา และยายก็หัวเราะด้วยความรู้สึกดี แล้วคุณลุงก็นอนดูอยู่บนเบาะข้าง ๆ มั่นใจว่าทั้ง 2 คนจะต้องรอด
แต่สุดท้ายก็มีเรื่องช็อก เมื่อเพื่อนในทีมโทรศัพท์มาบอกว่าคุณยายเสียชีวิตที่โรงพยาบาลแล้ว ตอนนั้นสับสนไปหมด ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ แต่ตนก็พยายามทำความเข้าใจว่าด้วยอายุของยาย การฟื้นตัวคงจะยากลำบากกว่าคนทั่วไป ทำให้ตอนนี้ตนรู้สึกเป็นห่วง “ลุงโอ๋” มาก ๆ เพราะเป็นลูกชายคนเดียวของยาย แล้วยิ่งป่วยเป็นโปลิโอ จึงไม่แน่ใจว่าหลังจากนี้ครอบครัวจะจ้างแม่บ้านคนเดิมมาดูแลลุงหรือไม่
คุณทิพย์ (นามสมมติ) อายุ 61 ปี เพื่อนบ้าน กล่าวว่า เดิมทีบ้านหลังนี้อยู่ด้วยกัน 4 คน ได้แก่ นางวารี หรือ “ยายจ๊อด” อายุ 78 ปี นายพรพุทธ หรือ “ลุงโอ๋” อายุ 51 ปี ลูกชายป่วยเป็นโปลิโอตั้งแต่เกิด ปัจจุบันติดเชื้อโควิด-19 และรักษาตัวอยู่ที่ รพ.ศิริราช ส่วนลูกชายคนโต เสียชีวิตไปเมื่อ 2 ปีก่อนด้วยโรคมะเร็ง และแม่บ้านอายุ 55 ปี ปัจจุบันติดเชื้อโควิด-19 และรักษาตัวอยู่ที่ รพ.วิชัยเวช แยกไฟฉาย
โดยทั้ง 3 คน น่าจะติดเชื้อโควิด-19 มาจากตลาดศาลาน้ำร้อน ใต้สะพานอรุณอมรินทร์ เพราะแม่บ้านมักจะไปซื้อของในตลาดอยู่บ่อย ๆ จึงนำเชื้อไปแพร่ให้กับ “ลุงโอ๋” และแพร่ให้กับ “ยายจ๊อด” ตนยอมรับกับว่าในฐานะเพื่อนบ้าน ตอนที่ยังร่างกายยังปกติ มีอะไรก็จะคุยกัน ไปมาหาสู่กัน ไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัว ตนคิดเพียงว่าสักวันหนึ่งเขาจะรักษาหาย แล้วได้กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ
อย่างไรก็ตาม ตนคาดว่าหลังจากนี้ลูกสะใภ้ คงจะจ้างแม่บ้านคนเก่ามาดูแลต่อ ซึ่งในช่วงเวลา 13.00 น. ระหว่างประกอบพิธีทางศาสนาและฌาปนกิจศพ “ยายจ๊อด” ที่วัดอมรินทรารามวรวิหาร บรรยากาศก็เป็นไปอย่างสงบ มีเพียงแค่คนในครอบครัวเท่านั้น
