น้ำตาฮีโร่! แชมป์ซีเกมส์ฟุตซอลหญิง กลับไทยแต่ไร้งานทำ พ้อไม่คุ้มทั้งที่ทุ่มหมดใจ (คลิป)

กรณีเพจเฟซบุ๊ก "Futsal Thailand - ฟุตซอลไทยแลนด์" ได้เผยแพร่เรื่องราวของ "โต๊ะเล็กสาว" ฟุตซอลหญิงทีมชาติไทย ที่เพิ่งคว้าเหรียญทองซีเกมส์ 2017 ให้กับประเทศไทย ได้สร้างความสุขและรอยยิ้มให้กับแฟนกีฬาชาวไทย แต่กลับไม่มีอาชีพการทำงานที่มั่นคง ล่าสุดวันนี้ (31 ส.ค. 60) นางสาวจีระประภา ทับสุริย์ หรือ เติ้ล กัปตันทีมฟุตซอลทีมชาติไทย เปิดเผยว่า ตนติดทีมชาติตั้งแต่อายุ 19 ปี ขณะยังเรียนระดับปริญญาตรี เมื่อเรียนจบระดับปริญาโท ตอนอายุ 27 ปี ได้ไปสมัครงานเป็นโค้ชสอนฟุตซอลให้กับเด็ก ทำอยู่ประมาณ 6 เดือน ก็ต้องลาออกมาเก็บตัว เพื่อจะแข่งขันซีเกมส์ 2017

ล่าสุดได้เงินเดือนในการเก็บตัวเพียง 1 เดือน อีกทั้งเงินที่ได้มาจากการแข่งขันแต่ละครั้งก็เพียงไม่กี่บาท ไม่พอประทังชีวิต แม้ว่าจะได้เหรียญทองกลับมา แต่กว่าจะได้เงินก็ต้องใช้เวลานาน และยังต้องไปหางานอื่นทำเพื่อหารายได้ สมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับเข้าทำงาน เพราะทำงานได้สักพักก็ต้องลาออกมาเก็บตัว เพื่อไปแข่งกีฬา ทำให้ตนเครียดและรู้สึกลำบากเหมือนกัน เพราะยังมีครอบครัวที่ต้องดูแล นางสาวจีระประภา ยอมรับว่าไม่เคยคิดเสียดายที่เข้ามาเป็นนักกีฬาทีมชาติ เพราะใจรัก ตนแข่งซีเกมส์เป็นครั้งที่ 4 แล้ว แต่นักกีฬาทีมชาติควรจะต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้ รวมถึงควรมีงานที่มั่นคงด้วย ตอนนี้เราก็เป็นห่วงอนาคตตัวเอง เพราะเริ่มอายุก็มากแล้ว แม้ว่าจะได้แชมป์มาจริง แต่ค่าตอบแทนก็ไม่ได้ช่วยเราได้ตลอดชีวิต จึงอยากได้งานที่มั่นคงมากกว่า

เช่นเดียวกับ นางสาวศศิชา โพธิวงษ์ หรือ จูน ดาวซัลโวฟุตซอลซีเกมส์ 2017 เล่าว่า หลังเรียนจบปริญญาตรีมาเมื่อปีที่ผ่านมา ก็ทำงานเป็นพนักงานควบคุมคุรภาพที่คอนโดแห่งหนึ่ง แต่ทำได้ประมาณ 3 เดือน ก็ต้องลาออก เพราะตัดสินใจจะเล่นกีฬาทีมชาติ แต่ก็ต้องช้ำใจมาก เพราะได้เงินเดือนค่าเก็บตัวน้อย รวมถึงค่าชิงแชมป์รายการต่าง ๆ ก็ได้น้อยเหมือนกัน ซึ้งบางครั้งเงินก็ออกช้า นางสาวศศิชากล่าวว่า "ใครจะรู้ว่าเงินเดือนนักกีฬา จะน้อยกว่ามนุษย์เงินเดือนขั้นต่ำอีก" พร้อมเปิดเผยว่า การเข้ามาเป็นนักกีฬาทีมชาติ ไม่ได้มีการทำสัญญา ทำให้เงินไม่พอใช้ หาเลี้ยงชีพได้ระยะสั้น ๆ เท่านั้น แม้ว่าเวลาไปแข่งรายการใหญ่ๆ บางครั้งอาจจะได้เงินมาเป็นหลักแสน แต่เอามาเลี้ยงครอบครัว นานที่สุดก็ 6 เดือน ทุกวันนี้ยังสับสนว่า การเลือกทางนี้ถูกหรือไม่ ถึงใจจะรัก แต่ต้องแลกด้วยการไม่มีอาชีพที่มั่นคง มันก็รู้สึกท้อแท้ เพราะชีวิตตั้งแต่ติดนักกีฬาฟุตซอลทีมชาติไทย ก็ต้องมีชีวิตวนเวียนอยู่แค่ทำงาน เก็บตัว และแข่งขัน ซึ่งมันเป็นคำถามอยู่ในใจตลอดว่า "เราทำอะไรอยู่ การเลือกทางนี้มันมั่นคงแล้วหรือ" สิ่งที่กังวลหลังจากกลับมาจากการแข่งซีเกมส์ 2017 คือการหางานประจำทำ เพราะเคยลองไปสมัครงานหลายที่ เมื่อบริษัทเห็นชื่อเราแล้วรู้ว่าเป็นนักกีฬาทีมชาติไทย เขาก็ดีใจ แต่ก็ไม่มีใครรับ บอกให้เรากลับไปเล่นฟุตซอล เนื่องจากเขาอาจจะไม่มั่นใจในตัวเรา เพราะทำได้สักพักก็ต้องหยุดหรือลาออกมาเก็บตัว