ด.ญ.ตะส่าโมย หรือ น้องตะสั่น อายุ 1 ปี 7 เดือน สัญชาติเมียนมา พลัดตกลงไปในหลุมบ่อน้ำบาดาล ปากหลุมกว้างเพียง 1 ฟุตไปติดค้างอยู่ภายในหลุมที่ความลึก 13 เมตร
เจ้าหน้าที่กู้ภัยใช้เวลาเกือบ 19 ชั่วโมง วันที่ 7 ก.พ. 66 ช่วงเช้าสามารถช่วยขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย เหตุเกิดกลางไร่มันสำปะหลัง ต.คีรีราษฎร์ อ.พบพระ จ.ตาก
บรรยากาศที่ รพ.พบพระ นายกเหล่ากาชาดจังหวัด และนายอำเภอพบพระ เดินทางเข้าเยี่ยมนายเนโช และ น.ส.ลงตานเท พร้อมมอบตุ๊กตาให้น้องตะสั่น รวมถึงกระเช้าของขวัญ
นายเนโช อายุ 26 ปี และน.ส.ลงตานเท อายุ 20 ปี พ่อและแม่น้องตะสั่น เปิดเผยผ่าน นายเจ ล่ามประจำ รพ.พบพระ กล่าวว่า ก่อนเกิดเหตุตัวเองกับภรรยาทำงานขุดมันอยู่ในไร่ ห่างจุดเกิดเหตุประมาณ 5 เมตร ขณะนั้นลูกสาวเล่นอยู่กับลูกพี่ลูกน้องวัย 5 ขวบ
โดยขณะที่ตนกำลังขุดมัน เด็กวัย 5 ขวบก็วิ่งมาบอกว่าลูกสาวตกลงไปในหลุมตนจึงวิ่งไปดู ขณะนั้นได้ยินเสียงลูกร้องไห้เรียกแม่ตลอดเวลา ตนพยายามจะใช้เชือกผูกตัวเองเพื่อจะลงไปช่วยลูก แต่ไม่สามารถลงไปได้ นาทีนั้นรู้สึกร้อนใจมาก เป็นห่วงลูก จนเจ้าหน้าที่เข้ามาช่วยเหลือ ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ทั้งลูกและเจ้าหน้าที่ปลอดภัย โดยอยากขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ให้การช่วยเหลือ ยืนยันว่าหลังจากนี้จะไม่พาลูกมาทำงานด้วยอีกต่อไป
นายแพทย์ศักดิ์บัญชา สมชัยมงคล ผอ.รพ.พบพระ ระบุว่า ขณะนี้น้องตะสั่นมีอาการขาดน้ำเล็กน้อย ไม่มีบาดแผลทางร่างกาย เอกซเรย์ทั้งขาและสะโพก ไม่มีการหักของกระดูกแต่อย่างใด ตอนนี้แพทย์เด็กให้นอนดูอาการในห้องไอซียู และให้งดน้ำงดอาหารไปก่อน เนื่องจากน้องกินฝุ่นและดินเข้าไปเยอะต้องเฝ้าระวังอาการปอดบวมใน 1-2 วัน
หากไม่มีอาการปอดบวมก็สามารถให้กินอาหารได้ แต่ขณะนี้หมอได้ให้สารน้ำอยู่แล้ว อาการขาดน้ำจึงไม่น่าเป็นกังวล จากนั้นหมอได้เปิดโอกาสให้พ่อและแม่เด็กเข้าไปเยี่ยมลูกสาวภายในห้องไอซียู โดยพบว่าน้องตะสั่นนอนหลับ มีการให้ออกซิเจนอยู่ภายในห้อง
นายอำนาจ ใจแสน หัวหน้าชุดกู้ภัยพายัพ เล่าว่า เมื่อวานนี้ 6 ก.พ. ได้รับแจ้งเด็กตกลงไปในหลุมซึ่งเป็นจุดเจาะบ่อบาดาลในเวลาประมาณ 16.15 น. ตนและทีมงานเดินทางไปถึงที่เกิดเหตุเวลา 16.50 น. จากนั้นเริ่มประเมินหน้างานพบว่าจุดที่เด็กตกลงไปเป็นหลุมดิน ความกว้างปากหลุม 30 เซนติเมตร โดยได้ยินเสียงเด็กร้องจากด้านล่างชัดเจน
จึงประสานทีมของเจ้าหน้าที่ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเข้ามาสนับสนุน และมีการนำกล้องโกโปรผูกกับเชือกและไฟฉาย หย่อนลงไปเพื่อถ่ายภาพเด็กพร้อมวัดระยะ ซึ่งก็พบว่าเด็กติดอยู่ในหลุมที่ความลึกประมาณ 13.5 เมตร มีดินทับอยู่ถึงช่วงคอ ระหว่างนั้นได้หย่อนสายออกซิเจนลงไปจากปากหลุม เพื่อส่งอากาศลงไปให้เด็กหายใจ
จากนั้นจึงปรึกษาวางแผนวิธีการและขอเครื่องจักรหนักเป็นรถแบ็คโฮเข้ามาขุดเปิดหน้าดิน โดยใช้แบ็กโฮตัวใหญ่ 2 ตัว และตัวเล็กอีก 1 ตัว เวลา 22.00 น. แบ็กโฮเริ่มเปิดหน้าดิน โดยขุดจากข้างหลุมเว้นระยะห่างจากหลุม 1.2 เมตร ป้องกันดินถล่มลงมา เมื่อขุดลงไปที่ความลึกเกือบ 10 เมตรก็เจอชั้นหิน จึงต้องเปลี่ยนเป็นใช้แรงงานคน ทั้งจอบ เสียม และชะแลง ขุดต่อลงไปในแนวเฉียง เข้าไปหาหลุมประมาณ 1.5 เมตร โดยใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงครึ่ง เนื่องจากต้องขุดอย่างระวังเพราะกลัวดินจะถล่มใส่ตัวเด็ก
จากนั้นจึงเจาะหลุมความกว้างประมาณ 50 เซนติเมตร ลึกประมาณ 1.7 เมตร เข้าไปถึงหลุมที่เด็กติดอยู่ เวลา 08.00 น. เห็นตัวเด็กแต่ยังไม่สามารถนำออกมาได้ เพราะดินทับตัว และยังมีดินร่วงลงมาต่อเนื่อง จึงนำเครื่องดูดฝุ่นมาช่วยดูดฝุ่นออก จากนั้นมีการใช้เชือกเข้าไปผูกตัวเด็กเอาไว้ จากนั้นใช้กู้ภัยตัวเล็กหย่อนตัวเข้าไปในโพรงแล้วดึงเด็กขึ้นมา
โดยอุปสรรคคือการทำงานที่ต้องแข่งกับเวลา เพราะเสี่ยงดินถล่ม และเด็กขาดน้ำรวมถึงอาหารค่อนข้างอ่อนแรง จึงต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก ขณะปฏิบัติการก็พยายามภาวนาให้เด็กออกมาได้อย่างปลอดภัย ซึ่งช่วงที่ทำงานได้ยินเสียงเด็กร้องเป็นระยะ บางครั้งรู้สึกท้อ เมื่อได้ยินเสียงร้องเหมือนแรงกระตุ้นให้ทำงานต่อเพื่อช่วยเหลือเด็กออกมาให้ได้
นายสุชาติ ขวัญเมือง อายุ 34 ปี อดีตเจ้าหน้าที่กู้ภัยพายัพ เล่าว่า ตนเข้ามาช่วยเหลือสนับสนุนทีมกู้ภัย ซึ่งช่วงที่กู้ภัยกำลังดึงตัวเด็ก สังเกตว่าทีมเริ่มเหนื่อยล้า จึงอาสาเข้าไปช่วย ประกอบกับตนเป็นคนตัวเล็ก สูง 165 เซนติเมตร หนัก 49 กิโลกรัม ทีมกู้ภัยจึงให้ตนเป็นคนลงไปดึงเด็กขึ้นมา เพราะมองว่าตนน่าจะลอดเข้าไปในโพรงความกว้าง 50 เซนติเมตรได้ง่ายกว่าคนอื่น
ตนจึงใช้เชือกผูกเอวไว้ และหย่อนตัวลงไป โดยใช้ศีรษะหน่อนลงไปครึ่งตัว แล้วใช้สายยางรัดใต้รักแร้เด็กเอาไว้เพื่อกันบาดเจ็บ แล้วผูกเชือกต่อกับสายยาง เนื่องจากเชือกที่ผูกเอาไว้ก่อนหน้าไม่สามารถดึงขึ้นได้ เพราะดินทับตัวเด็กเพิ่ม จากนั้นค่อย ๆ เคลียร์เอาดินรอบ ๆ ออก แล้วจึงสอดมือไว้ใต้รักแร้เด็กทั้ง 2 ข้าง แล้วดึงเด็กขึ้นมา โดยมีคนที่อยู่ด้านนอกช่วยกันดึงตัวตนด้วย เมื่อออกจากหลุมได้ ก็รีบส่งเด็กต่อให้กู้ภัยและพยาบาลทันที นาทีนั้นยอมรับว่ากดดันมาก อยากให้เด็กปลอดภัย โดยพยายามบนบานเจ้าพ่อพะวอ สิ่งศักดิ์สิทธ์ของชาวพบพระให้เด็กปลอดภัย
นายกิตติพงษ์ สิงห์เถื่อน เจ้าหน้าที่กู้ภัยพายัพ เล่าว่า ตัวเองเป็นคนนำเชือกลงไปมัดมือและบริเวณใต้รักแร้น้องตะสั่นไว้ โดยนำเชือกลงไป 3 เส้น เส้นแรกมัดเอวตัวเอง และอีก 2 เส้นนำไปมัดเด็ก ขณะนั้นต้องทำงานแข่งกับเวลาเป็นอย่างมาก เพราะเริ่มมีดินถล่มลงมาเรื่อยๆ เมื่อมัดเชือกเสร็จตนยังไม่กล้าดึงเด็กขึ้นมา เพราะกลัวว่าจะเป็นอันตรายเนื่องจากเป็นนาทีเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ประกอบกับตนค่อนข้างอ่อนล้า จึงขึ้นมาก่อนแล้วให้คนที่มีความชำนาญลงไปดึงเด็กขึ้นมาแทน
จากนั้นทีมข่าวลงพื้นที่จุดเกิดเหตุ ไร่มันสำปะหลัง พื้นที่ด้านข้างเป็นหลุมดิน ความกว้าง 30 เซนติเมตร โดยมีการนำไม้มาปิดกั้นบริเวณปากหลุม และมีรอยขุดหน้าดินลงไปลึกประมาณ 13 เมตร
นายชีเพ่ พ่อคำ อายุ 65 ปี เจ้าของสวน และนางนาโม พ่อคำ อายุ 58 ปี ภรรยา บอกว่า ก่อนหน้านี้ได้จ้างให้คนมาขุดบ่อบาดาล ตั้งแต่วันที่ 30 ม.ค. 66 ซึ่งหลานชายเป็นคนดูแล ตนไม่ได้เข้าไปตอนขุด ทราบว่าความลึก 144 เมตร ซึ่งเมื่อขุดลงไปไม่เจอน้ำ จึงหยุดการขุดเอาไว้ เพราะไม่สามารถทำอะไรได้
ยอมรับว่าหลังจากนั้นก็ไม่ได้ปิดปากหลุม เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุแบบนี้ โดยหลังจากนี้จะทำการถมดินทับและปิดปากหลุมให้ดี ไม่ให้เกิดเหตุซ้ำ ส่วนพ่อแม่เด็กก็รับจ้างขุดมัน และเคยพาลูกสาวไปขุดมันที่ไร่จุดเกิดเหตุ แต่ขณะนั้นยังไม่มีการเจาะบ่อบาดาล จึงไม่มีปัญหา
